ممنوعیت قاچاق انسان از منظر اسناد بین المللی وحقوق افغانستان
 | |
| عنوان | ممنوعیت قاچاق انسان از منظر اسناد بین المللی وحقوق افغانستان |
|---|---|
| رشته | حقوق بین الملل |
| دانشجو | برکت الله رسولی |
| استاد راهنما | محسن قدیر |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۴۰۰ |
| دانشگاه | دانشگاه قم |
ممنوعیت قاچاق انسان از منظر اسناد بین المللی وحقوق افغانستان عنوان پایان نامه ای است که توسط برکت الله رسولی، با راهنمایی محسن قدیر در سال ۱۴۰۰ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه قم دفاع گردید.
چکیده
قاچاق انسان یکی از مشکلات پیش روی جامعه بین المللی است. امروزه این جرم بعد از قاچاق اسلحه و مواد مخدر سومین جرم سازمان یافته در جهان محسوب می شود. هیچ کشوری نمی تواند ادعا کند که مرزهای آن به گونه از قاچاق انسان در امان است. این جرم یکی از نمونه های بارز نقض حقوق بنیادین بشر است. افغانستان به دلیل جنگ و ناامنی، بی ثباتی سیاسی، اقتصادی، فقر و بیکاری ، زمینه مناسبی برای شکل گرفتن و افزایش گسترده قاچاق انسان و قاچاق مهاجران به هر دو شکل داخلی و بین المللی هست که بازتاب های زیان بار آن باعث نگرانی های برای دولت و جامعه جهانی شده است. با توجه به وخامت اوضاع افغانستان ازنظر افزایش معضل قاچاق انسان، طوری که این کشور به عنوان مبدا، ترانزیت و مقصد برای قاچاق شناخته شده، این تحقیق در پی یافتن پاسخ به این سوال است که در اسناد بین المللی و حقوق افغانستان چه اقداماتی در جهت مقابله با قاچاق انسان صورت پذیرفته است؟ پژوهش حاضر که به روش و صفی تحلیلی انجام شده، یافته های مهم این تحقیق نشان گر از آن است که اسناد بین المللی با قوانین داخلی افغانستان درزمینه مبارزه با قاچاق انسان تجانس و تعامل داشته و قوانین افغانستان در رابطه مبارزه با قاچاق انسان تحت تاثیر قوانین بین المللی است، طوری که تعهدات دولت افغانستان مطابق اسناد بین المللی برای مبارزه با قاچاق انسان، منجر به وضع و تصویب قوانین داخلی برای جرم انگاری و ممنوعیت قاچاق افراد و اقدامات اجرایی از سوی دولت شده است. همچنین با توجه به تدابیر تقنینی و اجرایی قابل توجه ای که متاثر از این تشابه از سوی دولت در خصوص مقابله با قاچاق اشخاص انجام شده است، متاسفانه به دلیل عدم سلطه قانون، فساد در ادارات دولتی، عدلی و قضایی، بی کیفر ماندن مجرمین، قاچاق افراد، عدم قاطعیت دولت در اجرای قانون و عدم همکاری جدی سایر کشورها، موفقیت لازمی در این مورد به دست نیامده و کشور افغانستان هنوز هم در دسته دوم نظارت از قاچاق انسان در بین کشورهای جهان قرار دارد. لذا برای مقابله بنیادین و موثر با قاچاق انسان و قاچاق مهاجران تعذیب و محاکمه مجرمین و حمایت از بزه دیدگان و معاضدت همه جانبه از طرف کشورهای جهان بخصوص کشورهای ترانزیت و مقصد موافق با تعهدات بین المللی شان در جلوگیری و ممنوعیت با قاچاق انسان ضروری به نظر می رسد.
کلیدواژه ها
- قاچاق انسان
- اسناد بین المللی
- حقوق کیفری
- حقوق افغانستان