نسبت میان حاکمیت و بشریت در حقوق بین الملل
 | |
| عنوان | نسبت میان حاکمیت و بشریت در حقوق بین الملل |
|---|---|
| رشته | حقوق بین الملل عمومی |
| دانشجو | آرمین طلعت گنگچین |
| استاد راهنما | سیدقاسم زمانی |
| استاد مشاور | علی آزمایش |
| مقطع | دکتری |
| سال دفاع | ۱۳۹۷ |
| دانشگاه | دانشگاه علامه طباطبایی |
نسبت میان حاکمیت و بشریت در حقوق بین الملل عنوان رساله ای است که توسط آرمین طلعت گنگچین، با راهنمایی سیدقاسم زمانی و با مشاوره علی آزمایش در سال ۱۳۹۷ و در مقطع دکتری دانشگاه علامه طباطبایی دفاع گردید.
چکیده
حاکمیت به عنوان قدرت عالی سیاسی حکومت داری در طول زمان متحول و همگام با مقتضیات زیست بشری به سوی تغییر در حرکت بوده است. بر این اساس در دوران معاصر حاکمیت از مفهوم وستفالیایی خود بسیار دور شده و دیگر آن قدرت مطلق سرکش نیست و امروزه به مثابه مسیولیت انگاشته می شود. حقوق بشر و جهانی شدن دو پدیده ای هستند که موجب تعدیل حاکمیت ملی شده اند. حقوق بشر و توجه جهانی به آن، اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها را نشانه رفته است؛ به طوری که دولت ها مجبور به تطبیق حاکمیت ملی خود با منافع بشر شده اند. همچنین پدیده جهانی شدن انزوا و انحصار را از دولت ها گرفته است و موجبات حکمرانی جهانی را در آینده فراهم می آورد. در این رساله، علاوه بر تبیین چگونگی پیدایش حاکمیت و تبیین این مفهوم در حقوق بین الملل و همچنین تجلی بشریت در سیاق حقوق بین الملل، دو ستون اصلی حاکمیت وستفالیایی یعنی اصل عدم مداخله و اصل تمامیت ارضی در پرتو حمایت از بشریت در حقوق بین الملل معاصر، به چالش کشیده شده اند. از اینرو، با بررسی تحلیلی و توصیفی و با استفاده از روش کمی و کیفی ابتدا با طرح معرفی پژوهش و مبانی نظری آن، بعد از سیری در حاکمیت در حقوق بین الملل و تاثیر پدیده جهانی شدن و حقوق بشر بر آن به تعدیل اصل عدم مداخله و اصل تمامیت ارضی پرداخته می شود و در آخر نتیجه گیری مباحث ارایه می گردد.
کلیدواژه ها
- حاکمیت
- بشریت
- اصل عدم مداخله
- جهانی شدن
- حقوق بشر