نظریه دعوای پرسشی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

نظریه دعوای پرسشی (Action interrogatoire) مطرح در حقوق فرانسه در نتیجه رویکرد نوین اقتصادی به قراردادها، در اصلاحات سال 2016 قانون مدنی فرانسه، با هدف ایجاد امنیت و اطمینان حقوقی از سرنوشت قراردادها برای اشخاص ثالث و یا طرف مقابل ذی‌نفع قراردادی به کار گرفته شد و از جمله نوآوری‌ها و جذابیت‌های حقوق قراردادهای نوین فرانسه به شمار می‌آید. این نظریه به شخص ثالث و یا طرف مقابلِ ذی‌نفع قطعی یا احتمالی قراردادها، حق می‌دهد که ذی‌نفع را مکلف به پاسخ به پرسش‌هایی نماید و در صورت عدم پاسخ و روشنگری ذی‌نفع قطعی یا احتمالی در یک مهلت معقول و متعارف، حق وی علیه پرسش‌گر ساقط‌شده تلقی می‌شود؛ امنیت و اطمینان حقوقی در قرارداد حاکم می‌شود و از طرح دعاوی زیادی از جمله تنفیذ و رد معاملات معارض با حق ذی‌نفع جلوگیری می‌کند.[۱]

منابع

  1. علی کاظمی، (۱۴۰۳)، مطالعه نظریه دعوی پرسشی در حقوق قراردادهای نوین فرانسه و امکان طرح آن در حقوق ایران، مجله حقوقی دادگستر، دوره ۸۸، شماره ۱۲۵