نظریه شماره 120/96/7 مورخ 1396/01/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۱۲۰/۹۶/۷
شماره پرونده	۶۹-۹/۲-۰۴
تاریخ نظریه	۱۳۹۶/۰۱/۲۹

نظریه شماره ۱۲۰/۹۶/۷ مورخ ۱۳۹۶/۰۱/۲۹ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: ۸- اولا در پرونده طلاق، چنانچه خواهان، خوانده را مجهول المکان معرفی نماید، دادگاه مکلف است در اجرای تبصره ماده ۸ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱ جهت پیدا کردن آدرس خوانده مجهول المکان، از طرق مقتضی اقدام نماید. ثانیا هرگاه رأی طلاق به صورت غیابی صادر و صیغه طلاق، جاری شده و متعاقبا واخواهی انجام شد؛ دو حالت ذیل متصور است:

۱- زوج، خواهان طلاق بوده و با توجه به ماده ۲۶ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱، دادگاه نسبت به صدور گواهی عدم امکان سازش اقدام و در اجرای ماده ۲۹ قانون مزبور، اجرای طلاق را منوط به تأدیه حقوق مالی زوجه نموده و بر همین اساس طلاق اجرا و ثبت گردیده است؛ در این صورت، هر چند واخواهی زوجه مورد قبول واقع شود، ولی دلیلی بر نقض رأی طلاق مزبور با توجه به موارد معنونه و نیز ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی وجود ندارد، النهایه، چنانچه تغییراتی در خصوص حضانت فرزندان مشترک اعمال شود یا حقوقی اضافه بر آنچه که در رأی غیابی آمده، برای زوجه در نظر گرفته شود، بر آن اساس اجرائیه صادر می گردد.

۲- چنانچه دادگاه بدوی واخواهی زوج نسبت به حکم طلاق زوجه را قبول نموده و نهایتا حکم مزبور به صورت قطعی نقض شود، در این صورت با توجه به ماده ۳۹ قانون اجرای احکام مدنی، دادگاه دستور ابطال سند طلاقنامه مربوطه را صادر خواهد نمود و با قطعیت رأی صادره در مرحله واخواهی مبنی بر نقض رأی غیابی، زوجیت سابق، استمرار یافته و نیازی به اجرای مجدد صیغه نکاح نمی باشد.