نظریه شماره 1224/96/7 مورخ 1396/06/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۱۲۲۴/۹۶/۷
شماره پرونده	۷۷۰-۱/۱۲۷-۹۶
تاریخ نظریه	۱۳۹۶/۰۶/۰۲

استعلام: با توجه به تبصره یک ماده ۳۰۶ همچنین ماده ۳۰۷ از قانون آیین دادرسی مدنی و ماده یک قانون اجرای احکام مدنی که اجرای حکم غیر قطعی را تجویز نمی نماید چنانچه بعد از صدور حکم غیابی و ابلاغ رأی مذکور و انقضای موعد قانونی اعم از ابلاغ واقعی یا قانونی و شروع عملیات اجرایی که منتج به توقیف اموال محکوم علیه شود در صورت درخواست واخواهی یا تجدید نظر خواهی محکوم علیه و صدرو قرار قبولی واخواهی از ناحیه دادگاه صادر کننده حکم ایا آن بخش از اقدامات اجرایی که منتهی به توقیف اموال شده نیز مرتفع می شود؟ و به عبارت دیگر اموال توقیف شده رفع توقیف می شوند و یا اینکه عبارت قرار قبولی دادخواست مانع اجرای حکم خواهد بود در انتهای تبصره ماده ۳۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی ناظر به متوقف شدن اقدامات اجرایی تا صدور حکم قطعی است و نسبت به ما قبل از قرار قبولی دادخواست تسری پیدا نمی کند؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

با توجه به اینکه با صدور قرار قبولی واخواهی، اجرای حکم متوقف می شود چنانچه اقداماتی در مرحله اجراء انجام شده باشد از جمله توقیف مال برای وصول محکوم به مذکور در فرض استعلام، تا صدور حکم نهائی باقی می ماند زیرا در واخواهی فقط اجرا متوقف می شود و عملیات اجرائی اعاده نمی شود.