نظریه شماره 1302/95/7 مورخ 1395/06/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۱۳۰۲/۹۵/۷
شماره پرونده	۸۹۶-۱۸۲-۹۵
تاریخ نظریه	۱۳۹۵/۰۶/۰۲

استعلام: درصورتی که تبعه بیگانه به استتناد بند (خ) وتبصره یک م۲۳ قانون مجازات اسلامی مصوب۹۲ به مجازات تکمیلی اخراج از کشور به مدت۲ سال محکوم شده باشد آیا می تواند به استناد بند (د) ماده۲ و۳ قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران از ورود وی به کشور با انقضاء مدت مذکور همچنان ممانعت نمود به عبارتی آیا ماده۲۳ قانون مجازات اسلامی ناسخ قانون فوق الذکر می باشد یا خیر.

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

"اخراج تبعه بیگانه از کشور" که به موجب بند (خ) ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ در خصوص تبعه بیگانه به واسطه ارتکاب جرم به عنوان مجازات تکمیلی از سوی دادگاه تعیین می شود امری متفاوت از خودداری از دادن ویزا (روادید) به اتباع بیگانه موضوع بندهای ذیل ماده ۲ قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب ۱۹/۲/۱۳۱۰ و از جمله به لحاظ وجود سوابق محکومیت کیفری مذکور در بند (د) این ماده می باشد که در حدود وظایف و اختیارات مأمورین دستگاههای اجرایی ذیربط اعمال می گردد و در واقع ایجاد محدودیت های مزبور به لحاظ حفظ انتظامات مملکتی و در زمره اقدامات و تدابیر اجرایی پیشگیرانه است که مستقیما به امور قضایی مرتبط نبوده و فاقد ماهیت مجازات است بنابراین هر یک از مواد قانونی فوق الذکر صرفنظر از اینکه از حیث ورود یا خروج از کشور متفاوت اند در مجرای خود قابل اعمال بوده و بند (خ) ماده ۲۳ قانون صدرالذکر به معنای ایجاد حق برای تبعه بیگانه بعد از سپری شدن مدت مذکور، برای ورود به ایران یا عبور از آن نمی باشد.