نظریه شماره 1352/96/7 مورخ 1396/06/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۱۳۵۲/۹۶/۷
شماره پرونده	۷۰۱-۱/۱۶۸-۹۶
تاریخ نظریه	۱۳۹۶/۰۶/۱۳

استعلام: چنانچه محکوم به اقامت اجباری پس از معرفی شدن به محل تبعید متواری گردد تکلیف اجرای احکام با این قضیه از نظر حقوقی چه می باشد با این توضیح که آئین نامه ۵۴۹ ق ا د ک تاکنون تصویب نگردیده و از طرفی آئین نامه نحوه اجرای مجازاتهای تکمیلی که ناظر بر ۲۳ قانون مجازات اسلامی می باشد درخصوص متواری شدن محکوم به اقامت اجباری پس از معرفی به محل اقامت اجباری ساکت است و متضمن حکمی نمی باشد لذا مستدعی است این اجرا را درخصوص تعیین تکلیف در مورد کیفیت ادامه عملیات اجرایی و اینکه آیا غیر از جلب محکوم علیه راهکار دیگری وجود دارد یا خیر؟و اگر پس از دستگیری مکررا از محل متواری گردد چه راهکاری وجود دارد؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مستنبط از ماده ی ۲۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ ناظر به بند الف ماده ۲۳ قانون مارالذکر، این است که چنانچه محکوم به اقامت اجباری در محل معین، طی مدت اجرای مجازات تکمیلی، از طریق مبادرت به فرار، اجرای مفاد حکم را رعایت ننماید، به پیشنهاد قاضی اجرای احکام، دادگاه صادر کننده حکم برای بار اول مدت مجازات تکمیلی مندرج در حکم را تا یک سوم افزایش می دهد و درصورت تکرار فرار، بقیه مدت محکومیت را به حبس یا جزای نقدی درجه هفت یا هشت تبدیل می نماید و عدم تصویب آیین نامه اجرایی موضوع ماده ی ۵۴۹ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ با الحاقات و اصلاحات بعدی، خللی در اجرای ماده ی ۲۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ در فرض سوال ایجاد نمی نماید. بدیهی است در جهت فراهم نمودن تدارک زمینه ی اجرای حکم موصوف، قاضی محترم مجری حکم، در اجرای تبصره ی ۳ ماده ی ۳ آیین نامه اجرایی راجع به نحوه اجرای مجازات های تکمیلی موضوع ماده ی ۲۳ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱/۲/۱۳۹۲، علاوه بر دستور جلب محکوم علیه متواری، می تواند از حکم مقرر در ماده ی ۵۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، استفاده و دستور منع خروج او را از کشور صادر و به مراجع قانونی مربوط اعلام نماید.