نظریه شماره 273/94/7 مورخ 1394/02/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۲۷۳/۹۴/۷
شماره پرونده	۴۹-۸۶۱/۱-۳۱
تاریخ نظریه	۱۳۹۴/۰۲/۰۲

استعلام: دادگاه تجدید نظر در مقام رسیدگی به درخواست واصله از سوی یکی از تجدید نظر خواه ها مبادرت به رسیدگی نموده است ودر اثناء حکم صادره با اختیار حاصل از تبصره ۴ ماده ۲۲ قانون اصلاح تشکیل دادگاههای عمومی وانقلاب دادنامه بدوی را نسبت به فرد دیگری که تجدید نظر خواهی ننموده است از حیث ترتیب مجازات اصلاح می نماید بر این مبنا رسیدگی به درخواست تخفیف مجازات ، آزادی مشروط و.... محکوم علیه اخیر (که تقاضای تجدید نظر ننموده است) با کدام مرجع است؟

صرف اصلاح حکم بدون درخواست تجدید نظر آیا سبب میشود که که اصلاح کننده حکم قطعی بدانیم؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

هرچند با توجه به تبصره ۴ ماده ۲۲ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۵ و ماده ۲۵۰ قانون آئین دادرسی کیفری ۳۷۸ و مواد ۳۸۱ و ۴۵۷ قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، اصلاح حکم دادگاه بدوی و صدور رأی تصحیحی از سوی دادگاه تجدیدنظر استان، درصورتی امکان پذیر است که نسبت به آن درخواست تجدیدنظر شده باشد، درفرض سؤال که محکومٌ علیه نسبت به رأی محکومیت خود تقاضای تجدیدنظر نکرده است و پرونده امر، به مناسبت دیگری در دادگاه تجدیدنظر مطرح گردیده است، موجب قانونی جهت ورود مرجع تجدیدنظر و تصحیح حکم موضوع تبصره ۴ ماده ۲۲ قانون مذکور نمی باشد مع الوصف ، به لحاظ ورود دادگاه تجدیدنظر و صدورحکم تصحیحی و تأئید رأی دادگاه بدوی به استناد تبصره یادشده، باتوجه به تفوق دادگاه تجدیدنظر نسبت به دادگاه بدوی و تغییر رأی دادگاه بدوی و تصحیح آن و قطعی محسوب شدن رأی اخیرالذکر، هرگونه تغییر در رأی قطعی مذکور به جهت مواردی نظیر تقاضای تخفیف موضوع ماده ۲۷۷ قانون آئین دادرسی کیفری و یا اعمال آزادی مشروط موضوع ماده ۵۸ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، در صلاحیت دادگاه تجدیدنظر استانی که رأی قطعی مذکور را صادر کرده است، می باشد