نظریه شماره 7/1400/1497 مورخ 1400/12/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۱۴۹۷ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۹/۱-۱۴۹۷ ح |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۱۲/۰۳ |
استعلام: نظر به اینکه قانونگذار حسب ماده ۱۱۲۰ قانون مدنی در باب دوم ، در خصوص انحلال عقد و نکاح مصوب بیست یک ۱۳۱۴/۱/۲۰ انحلال نکاح را اعم از فسخ نکاح ،طلاق و بذل مدت در نکاح منقطع دانسته است و در دو فصل به تفصیل به بیان نحوه آن پرداخته است و از طرفی حسب ماده ۴ قانون حمایت از خانواده مصوب ۱۳۹۱ دعاوی در صلاحیت دادگاه خانواده را بیان نموده است لکن با توجه به تبصره ۲ ماده یک قانون اخیر الذکر که بیانگر صالح بودن دادگاه بخش در رسیدگی به کلیه امور و دعاوی خانوادگی ضمن رعایت مقررات است اما حسب مقررات ذیل تبصره موصوف از رسیدگی به دعاوی راجع به اصل نکاح و انحلال آن منع شده است .حال سوال اینست که با توجه به اینکه قانون مدنی انحلال را اعم از فسخ و طلاق و بذل مدت دانسته ،آیا دادگاه بخش صلاحیت رسیدگی به دعاوی طلاق که از طرف زوجین مطرح می شود را دارد یا خیر؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
اولا، کلمه اصل مذکور در تبصره ۲ ماده یک قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ با توجه به سابقه قانون گذاری علاوه بر نکاح؛ ناظر بر اصل انحلال نکاح نیز می باشد.
ثانیا، منظور از دعاوی اصل انحلال نکاح، دعاوی مربوط به صحت و یا بطلان طلاق یا فسخ نکاحی است که قبلا واقع شده است. بنا به مراتب فوق در حوزه قضایی بخش هایی که دادگاه خانواده تشکیل نشده است، دادگاه مستقر در آن حوزه با رعایت تشریفات مربوط و مقررات قانون یاد شده به کلیه امور و دعاوی خانوادگی از جمله طلاق یک طرفه مطروحه از ناحیه زوجه یا زوج و همچنین طلاق توافقی رسیدگی می کند؛ مگر دعاوی راجع به اصل نکاح و اصل انحلال آن اعم از اصل طلاق و فسخ نکاح.