نظریه شماره 7/1400/218 مورخ 1400/04/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تجدیدنظرخواهی در آرای قطعی
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۲۱۸ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۱۶۸-۲۱۸ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۴/۲۰ |
| موضوع نظریه | حقوق کیفری |
| محور نظریه | تجدیدنظرخواهی |
چکیده نظریه شماره 7/1400/218 مورخ 1400/04/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تجدیدنظرخواهی در آرای قطعی: به این دلیل که تصمیمات نهایی قضایی باید در قالب و شکل رأی صادر شود حتی در مورد آرایی که قابلیت تجدیدنظرخواهی ندارند و قطعی محسوب می شوند، نباید به صرف اعلام آنکه پرونده غیر قابل طرح در دادگاه تجدید نظر است اکتفا کرد و باید در این موارد قرار رد تجدید نظرخواهی صادر شود.
استعلام
مطابق ماده ۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری مجازات جرایمی که از نوع تعزیر درجه هشت می باشد و یا جرایم مستلزم پرداخت دیه یا ارش در صورتی که میزان آن کمتر از یک دهم دیه کامل باشد، قطعی و غیر قابل تجدیدنظرخواهی است. چنانچه رأی صادره از ناحیه دادگاه بدوی فی المثل از نوع دیه کمتر از یک دهم کامل باشد و سپس با تجدید نظرخواهی متهم هر چند رأی صادره قطعی است، پرونده در دادگاه تجدید نظر مطرح شود، تکلیف دادگاه تجدید نظر در نوع تصمیم چیست؟ آیا صرفا می بایست اعلام شود که پرونده غیر قابل طرح در دادگاه تجدید نظر است یا این که قرار رد تجدید نظرخواهی صادر شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
از موارد نقص قوانین آیین دادرسی کیفری در خصوص آراء قطعی یا آرائی که به هر دلیل قانونی قابل تجدید نظر یا فرجام نمی باشند، اما مورد تجدید نظرخواهی یا فرجام خواهی قرار گرفته اند، نوع تصمیم مراجع قضایی بالاتر است. در تبصره ۲ ماده ۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری نیز آمده است صدور قرار رد درخواست واخواهی یا تجدید نظرخواهی در صورتی مشمول این حکم است که رأی راجع به اصل دعوی قابل تجدید نظرخواهی باشد. با این حال در موضوع سؤال، رویه قضایی مستظهر به مفهوم مخالف ماده یادشده، به این دلیل که تصمیمات نهایی قضایی باید در قالب و شکل رأی صادر شود، قرار رد تجدید نظرخواهی را صائب می داند.