نظریه شماره 7/92/1407 مورخ 1392/07/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۲/۱۴۰۷
شماره پرونده	۹۲-۱۸۶/۱-۱۰۲۹
تاریخ نظریه	۱۳۹۲/۰۷/۲۲

نظریه شماره ۷/۹۲/۱۴۰۷ مورخ ۱۳۹۲/۰۷/۲۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به ماده ۲۷۸ قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری، تنها رأی قطعی قابلیت اجراء دارد و هرگونه تغییر در اجرای حکم صادره از جمله اعمال مقررات آزادی مشروط نیز باید ناشی از تصمیم دادگاه صادر کننده آن رأی باشد. بنابراین منظور از دادگاه صادر کننده حکم در ماده ۵۸ قانون مجازات اسلامی دادگاهی است که رأی لازم الاجراء را صادر کرده است. بدیهی است در صورتی که رأی دادگاه بدوی ذاتا قطعی باشد یا به علت عدم طرح در دادگاه تجدیدنظر قطعیت یافته باشد ( احکام موضوع بند الف - ب ماده ۲۷۸ قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امورکیفری) دادگاه صادر کننده رأی قطعی، دادگاه بدوی است و چنانچه رأی دادگاه بدوی پس از رسیدگی به اعتراض عینا در دادگاه تجدیدنظر تأیید و یا اینکه این مرجع با نقض رأی دادگاه بدوی رأسا مبادرت به صدور حکم نماید، دادگاه تجدیدنظر مرجع صادر کننده رأی قطعی محسوب می شود.