نظریه شماره 7/93/0125 مورخ 1393/01/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نظریه شماره 7/93/0125 مورخ 1393/01/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: استعلام :

1- آيا مقصود از حكم طلاق گواهي عدم امكان سازش مي­باشد يا حكم طلاق كه دادگاه با درخواست زوجه به جهت جرح وعسر صادر مي­نمايد؟ و اگر صرفا مقصود حكم طلاق است كه موضوع اجراي آن با توجه مفاد ماده 33 منتفي است و اساسا قابل اجرا نيست؟ در اين عبارت لغو به نظر مي­رسد.

2- درمواردي كه زوجه به علت تحقق يكي ازشرايط مندرج درسند ازدواج تقاضاي صدورحكم طلاق يا گواهي عدم امكان سازش مي­نمايد بيان فرمائيد پس از اينكه دادگاه تحقق شراط را احراز نمود آيا بايد گواهي عدم امكان سازش صادر نمايد يا حكم به طلاق بدهد؟( توضيح اينكه در اين پرونده خواهان زوجه است وخوانده زوج وخواسته نيز في­الواقع الزام خوانده به حضور در دفتر رسمي ازدواج وطلاق وثبت واقعه طلاق مي­باشد واصول دادرسي حكم مي­كند كه نهايتا خوانده محكوم به امر مي­گردد ازطرف ديگربا تحقق شرط في­الواقع زوجه به وكالت اززوج درجهت اعمال حق طلاق برآمده است بيان فرماييد تصميم صحيح چيست؟ صدورگواهي عدم امكان سازش يا صدورحكم طلاق ؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :

   1- منظور از «حکم طلاق» مذکور درماده 33 قانون حمایت خانواده مصوب 1/12/91 با توجه به مواد 26 و 33 و 34 این قانون حکم الزام زوج به طلاق است و شامل گواهی عدم امکان سازش     نمی شود زیرا قانون گذار در ماده 26 و سایر مواد، هیچ گاه به گواهی مزبور، «حکم طلاق» اطلاق نکرده است. و در ماده 34 مبداء مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش را تاریخ ابلاغ رأی قطعی یا قطعی شدن رأی دانسته ولی در ماده 33 مبداء مدت اعتبار حکم طلاق را، از تاریخ ابلاغ رأی فرجامی یا انقضاء مهلت فرجام خواهی قرار داده است.

   2- در مواردی که زوجه به استناد تحقق شرایط اعمال وکالت، متقاضی طلاق است موضوع متفاوت از موارد صدور حکم طلاق است و دادگاه علاوه بر احراز شرایط اعمال وکالت، مبادرت به صدور گواهی عدم امکان سازش نیز می نماید./الف