نظریه شماره 7/93/2083 مورخ 1393/09/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۳/۲۰۸۳
شماره پرونده	۱۲۵۰‏-‎۱‏/‎۱۶۸‏-‎۹۳
تاریخ نظریه	۱۳۹۳/۰۹/۰۳

نظریه شماره ۷/۹۳/۲۰۸۳ مورخ ۱۳۹۳/۰۹/۰۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: قانونگذار در بند «ت» ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ به مصادیقی از جرایم مذکور در مواد۶۱۷و۶۱۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ نظر داشته است وظاهر عبارت بند فوق دلالت دارد براین که جرایم ایجاد مزاحمت و آزار واذیت بانوان واطفال مطلقاً ونیز جرایم تظاهر و قدرت نمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه، مد نظر مقنن بوده است و لذا در مورد ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال استفاده از چاقو یا هرنوع اسلحه شرط نمی باشد و از سوی دیگر ایجاد مزاحمت برای اشخاص درصورتی جرم شناخته شده است که همراه با استفاده از چاقو وسایر اسلحه ها باشد و اگرایجاد مزاحمت برای بانوان واطفال به وسیله چاقو یا اسلحه های دیگر را مشمول قسمت اخیر بند (یعنی ایجاد مزاحمت برای اشخاص به وسیله چاقو یا سلاح دیگر) بدانیم، دیگر تکرار مطلب برای اطفال و بانوان بی معنی خواهد بود وآنها هم شامل لفظ اشخاص می گردند و لذا انتساب عمل لغو به قانونگذار به دور از واقعیت خواهد بود. همچنین استفاده از علامت (،) خود دلالت بر جدایی دو متن به واسطه استفاده از «و» در قبل و بعد از آن دارد.