نظریه شماره 7/94/0817 مورخ 1394/04/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۴/۰۸۱۷ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۰۲۱۰-۱/۱۶۸-۹۴ |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۴/۰۴/۰۲ |
نظریه شماره ۷/۹۴/۰۸۱۷ مورخ ۱۳۹۴/۰۴/۰۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: ۲-مفاد صدر ماده۳۴۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب۱۳۹۲ حاکی از ارسال بدون دخالت و مستقیم پرونده های مربوطه به جرائم تعزیری درجه ۷ و۸ از سوی دادسرا به دادگاهها است و لذا در فرض سؤال، دادسرا باید دستور ارسال پرونده به دادگاه ذیربط را صادر نماید و از موارد صدور قرار عدم صلاحیت نمیباشد.
۳- در صورتی که دادگاه، پرونده ای را از جمله جرایمی تشخیص دهد که رسیدگی به آنها در مرحله تحقیقات مقدماتی در دادسرا باید صورت پذیرد، در این صورت به دستور دادگاه، پرونده به دادسرا ارسال میگردد و دادسرا باید طبق نظر دادگاه اقدام نماید و نیازی به صدور قرار عدم صلاحیت از سوی دادگاه نیست.
۴- صرف نظر از سکوت قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ در مورد حل اختلاف بین دادگاههای کیفری یک و دو، با عنایت به صراحت ماده ۳۱۷ همان قانون که حل اختلاف در صلاحیت در امور کیفری را به مقررات آئین دادرسی مدنی ارجاع داده است و اینکه هر دو دادگاه کیفری یک و دو صرف نظر از نوع جرم، رسیدگی بدوی می نمایند، با عنایت به متن ماده ۲۷ قانون آئین دادرسی مدنی ۱۳۷۹ چنین استنباط میگردد که حل اختلاف صلاحیت بین دادگاه کیفری یک و دو در یک استان با دادگاه تجدیدنظر همان استان میباشد.
۵-با توجه به ماده ۳۱۷ قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و ماده ۳۰ قانون آئین دادرسی مدنی مصوب۱۳۷۹، دادگاه کیفری یک و دو حق اختلاف با دادگاه تجدیدنظر استان را ندارند و نظر دادگاه تجدیدنظر استان برای دادگاههای کیفری یک و دو لازم الاتباع است.