نظریه شماره 7/95/2365 مورخ 1395/09/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۵/۲۳۶۵
شماره پرونده	۹۵-۱۶۸/۱-۳۹۵
تاریخ نظریه	۱۳۹۵/۰۹/۲۳

نظریه شماره ۷/۹۵/۲۳۶۵ مورخ ۱۳۹۵/۰۹/۲۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: مستفاد از مواد ۲۲۴، ۲۳۰ و ۵۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و اصلاحات و الحاقات بعدی، این است که بدون احضار محکوم علیه (موضوع تبصره ماده ۵۰۰ قانون فوق الذکر) و مشخص شدن نتیجه آن مبنی بر عدم حضور محکوم علیه و یا عدم دسترسی به وی، موجب قانونی جهت اخطار به کفیل یا وثیقه گذار (غیر محکوم علیه) جهت معرفی محکوم علیه نمی باشد، و چنانچه مطابق موارد مذکور در تبصره ماده ۵۰۰ قانون فوق الذکر، صدور احضاریه منتفی و از ابتدا دستور جلب محکوم علیه توسط قاضی اجرای احکام کیفری صادر گردد، به جهت رعایت دقیق قانون و حفظ حقوق کفیل یا وثیقه گذار، با توجه به تصریح مواد ۲۲۴ و ۵۰۰ قانون مارالذکر که شرط لزوم معرفی محکوم علیه از سوی کفیل یا وثیقه گذار را احضار قبلی متهم (محکوم علیه) دانسته است، از این رو شرط صدور دستور به اخذ وجه الکفاله یا ضبط وثیقه، احضار قبلی محکوم علیه و تخطی کفیل یا وثیقه گذار از معرفی وی (محکوم علیه) است و صرف صدور دستور جلب ابتدایی کفایت نمی کند