نظریه شماره 7/95/2454 مورخ 1395/09/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۵/۲۴۵۴
شماره پرونده	۹۵-۱۸۶/۱-۹۰۶
تاریخ نظریه	۱۳۹۵/۰۹/۳۰

نظریه شماره ۷/۹۵/۲۴۵۴ مورخ ۱۳۹۵/۰۹/۳۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: ۱- اجرای مجازات اشد بعدی طبق قسمت اخیر فراز اول ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ درصورتی است که مجازات اشد به یکی از علل قانونی "تقلیل" یا "تبدیل" و یا "غیرقابل اجراء" شود و چون در تعلیق اجرای مجازات ،مجازات، تقلیل یا تبدیل نمی­شود و از طرفی منظور از عبارت "غیر قابل اجراء"در ماده مذکور این است که مجازات اشد قانوناً امکان اجراء را از دست بدهد، مثلاً مشمول مرور زمان گردد، درحالی که در تعلیق اجرای مجازات با توجه به مواد ۵۰ و۵۴ قانون موصوف، امکان لغو قرار تعلیق اجرای مجازات وجود دارد که درصورت لغو قرار، مجازات معلق شده اجراء می­شود، در نتیجه در تعلیق اجرای مجازات، اجرای مجازات اشد بعدی منتفی است.

۲- در فرض سؤال، اعمال مقررات ماده ۴۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ با توجه به اسقاط حق تجدیدنظرخواهی محکوم در جرم نگهداری مواد مخدر، در حقیقت امتیاز مکتسبه تلقی می­گردد که باید در اجرای مقررات ماده ۵۱۰ قانون مذکور نیز لحاظ ­گردد؛ یعنی دادگاه ذیصلاح پس از نقض احکام صادره، در خصوص نگهداری مواد مخدر پس از تعیین مجازات این جرم بر اساس مقررات تعدد ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ تا یک چهارم این مجازات را به استناد ماده ۴۴۲ قانون صدرالذکر کسر می­نماید.

۳- با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظرخواهی و فرجام نسبت به حکم واحد صادره در اجرای ماده مزبور تصریح به عمل نیامده است، بنابراین در خصوص مورد مذکور ­باید به قواعد عام حاکم بر تجدیدنظرخواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آرای دادگاه­ها رجوع گردد و لذا با لحاظ مواد ۴۲۷، ۴۲۸ و ۴۴۳ قانون فوق­الذکر، آرای دادگاه­های کیفری قابل تجدیدنظر و فرجام و آرای صادره از سوی دادگاه تجدیدنظر (در خصوص موضوع ماده ۵۱۰ قانون صدرالذکر)، قطعی است.