نظریه شماره 7/97/1068 مورخ 1397/04/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۷/۱۰۶۸
شماره پرونده	۱۷۴۵-۱۳۸-۹۶
تاریخ نظریه	۱۳۹۷/۰۴/۱۶

استعلام: مطابق ماده ۷ قانون حمایت خانواده مصوب ۱/۱۲/۱۳۹۱ که دادگاه می تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت، نگهداری و ملاقات طفل و... دستور موقت صادر کند آیا منظور دستور موقتی است که موضوعش عینا همان موضوع اصل دعوی می باشد یا خیر؟ به بیان دیگر آیا در پرونده ای که حضانت طفل اصل خواسته است و در ضمن آن درخواست صدور دستور موقت برای ملاقات طفل گردیده است امکان صدور موقت برای ملاقات وجود دارد یا خیر.

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

گرچه دستور موقت موضوع ماده ۷ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱، دستور خاصی است و علی الاصول تابع احکام مقرر راجع به دستور موقت موضوع مواد ۳۱۰ و بعد قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ۱۳۷۹ نمی باشد، اما به طور کلی تصمیمات دادگاه باید در راستای دعوای مطروحه (خواسته اصلی) باشد. بنابراین و به عنوان مثال، در فرضی که موضوع خواسته نفقه زوجه باشد، دادگاه نمی تواند راجع به حضانت فرزند، دستور موقت صادر کند؛ اما در فرض سؤال که موضوع خواسته حضانت طفل است، صدور دستور موقت راجع به ملاقات طفل، به نظر می رسد در راستای خواسته اصلی است و اینکه ملاقات طفل نیز می تواند به عنوان خواسته مستقل مطرح شود، مانع صدور دستور موقت در فرض مطروحه نیست.