نظریه شماره 7/97/1142 مورخ 1398/04/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۷/۱۱۴۲
شماره پرونده	۹۷-۹/۱-۱۱۴۲
تاریخ نظریه	۱۳۹۸/۰۴/۱۹

نظریه شماره ۷/۹۷/۱۱۴۲ مورخ ۱۳۹۸/۰۴/۱۹ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: ۱- اولاً با لحاظ مواد ۱۱۰۲ و ۱۱۰۳ قانون مدنی و توجه به این که تمتع حق زوج در عقد نکاح موقت است و همانند سایر حقوق، اقامه دعوا و الزام طرف مقابل برای آن وفق عمومات امکان­پذیر است، لذا طرح دعوا دائر بر الزام زوجه موقت مبنی بر تمکین خاص با منع قانونی مواجه نیست؛ هرچند احکام صادره در این خصوص مانند نکاح دائم به صورت جبری به اجرا درنمی­آید.

ثانیاً- راجع به فرض سؤال قانون ساکت است، بنابراین با توجه به اصل ۱۶۷ قانون اساسی و ماده ۳ قانون آیین دادرسی دادگاه­های عمومی و انقلاب در امور مدنی ۷۹ باید به فتاوی و منابع معتبر فقهی از جمله جلد دوم تحریر­الوسیله حضرت امام خمینی (ره) (مسأله ششم از بحث نکاح منقطع) و جلد دوم منهاج­الصالحین مرحوم آیت اله خوئی مراجعه کرد.

۲- افزایش مهریه زوجه پس از عقد نکاح طی سند اقرارنامه یا در سند رسمی دیگر عنوان مهریه را نداشته، ولی این افزایش دین و تعهدی بر ذمه زوج است که لازم­الوفاء بوده و بر همین اساس زوجه می­تواند در صورت عدم پرداخت آن از طرف زوج، اقامه دعوی نموده و این دعوی قابل استماع می­باشد. با این اوصاف دعوای ابطال سند افزایش مهریه هرچند همان­گونه که بیان شد صرفاً عنوان مهریه را ندارد، ولی چون سند مدیونیت زوج است، مردود می­باشد.