نظریه شماره 7/97/1207 مورخ 1398/01/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۷/۱۲۰۷
شماره پرونده	۹۷-۱۲۷-۱۲۰۷
تاریخ نظریه	۱۳۹۸/۰۱/۱۹

نظریه شماره ۷/۹۷/۱۲۰۷ مورخ ۱۳۹۸/۰۱/۱۹ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: ۱- الف) با توجه به صراحت ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی در امور مدنی در صورت عدم اظهار جهات و دلائل تا پایان جلسه اول دادرسی و تقدیم دادخواست جلب ثالث ظرف سه روز پس از آن، دادگاه نمی­تواند دادخواست تقدیم شده را به عنوان دادخواست جلب ثالث بپذیرد؛ بلکه با فرض رعایت شرایط قانونی باید به عنوان دعوای مستقل به آن رسیدگی شود.

ب) در فرضی که دادخواست جلب ثالث بعد از صدور رأی بدوی و قبل از قطعیت آن تقدیم شده است، به نظر می­رسد اگر در مهلت تجدیدنظرخواهی، دادخواست تجدیدنظر تقدیم شود، با عنایت به ذیل ماده ۱۳۵ یادشده باید به دادخواست جلب ثالث نیز در دادگاه تجدیدنظر رسیدگی شود ولی اگر در مهلت مزبور دادخواست تجدیدنظر تقدیم نشود، برابر ذیل پاسخ بند الف مستقلاً در دادگاه صالح بدوی رسیدگی شود.

۲- مستفاد از ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی در امور مدنی چون ترتیبات و جریان دادرسی در مورد دعوای جلب ثالث نیز همانند دادخواست اصلی است، لذا در مورد دعوای طاری مزبور نیز ضمن رأی راجع به دعوای اصلی در خصوص پذیرش یا ردّ آن اتخاذ تصمیم می شود و انگیزه جلب­کننده تأثیری در این امر ندارد.

۳- ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی در امور مدنی در مقام بیان قابلیت تجدیدنظرخواهی قرار رد دادخواست جلب ثالث ضمن تجدیدنظرخواهی از حکم راجع به اصل دعوا می­باشد و دلالتی بر عدم امکان صدور حکم راجع به دعوای جلب ثالث ندارد.

۴- با توجه به اصل استقلال دعاوی گرچه دعوای طاری توأم با دعوای اصلی رسیدگی می­شود اما استقلال خود را حفظ می­کند و صرف زوال یا استرداد دعوای اصلی باعث انتفای دعوای طاری نمی­شود؛ مگر آنکه مانند فرض سوال طرح دعوای طاری جلب ثالث صرفاً به منظور تقویت موضع جلب کننده ثالث مطرح شده باشد که در این صورت با انتفای دعوای اصلی، دعوای طاری نیز منتفی می­شود./ت