نظریه شماره 7/97/1333 مورخ 1398/03/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۷/۱۳۳۳
شماره پرونده	۹۷-۱۸۶/۲-۱۳۳۳
تاریخ نظریه	۱۳۹۸/۰۳/۲۹

نظریه شماره ۷/۹۷/۱۳۳۳ مورخ ۱۳۹۸/۰۳/۲۹ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به ماده ۷۸ قانون اجرای احکام مدنی اموال توقیف شده به حافظ سپرده می­شود و طبق ماده ۸۳ این قانون، حافظ نسبت به اموال توقیف شده امین است و حق ندارد اموال توقیف شده را مورد استفاده قرار داده یا به کسی بدهد. از طرفی شرط تحقق ماده ۶۶۳ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ آن است که شخص عالماً در اشیاء و اموالی که توسط مقامات ذی­صلاح توقیف شده، بدون اجازه، دخالت یا تصرفی نماید که منافی با توقیف باشد و شرط تحقق ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ آن است که امین مال را تصاحب، تلف، مفقود و یا استعمال نماید. از طرفی بزه موضوع ماده ۶۶۳ همین قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ نیاز به سوء­نیت خاص نداشته و صرف عمد در رفتار برای تحقق جرم در بخش رکن روانی کفایت می­کند. در حالی­که خیانت در امانت موضوع ماده ۶۷۴ قانون یادشده نیازمند سوء­نیت خاص (قصد اضرار به مالک یا متصرف) می­باشد. بنابراین در صورتی­که حافظ یکی از رفتارهای ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ را مرتکب نشده و فاقد سوء­نیت خاص باشد و تنها عمداً تصرف و یا دخالتی نماید که منافی توقیف باشد، صرفاً مشمول ماده ۶۶۳ این قانون است و در صورتی که انجام یکی از رفتارهای مذکور در ماده ۶۷۴ یادشده متضمن دخالت یا تصرف در اموال توقیفی نیز باشد و حافظ قصد ایراد ضرر به مالک یا متصرف مال نیز داشته باشد، رفتار واحد واجد دو عنوان مجرمانه و مشمول ماده ۱۳۱ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ است. در صورتی که یکی از رفتارهای مذکور در ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۹ را که متضمن دخالت یا تصرف در اموال توقیفی است، انجام داده ولیکن قصد ایراد ضرر به مالک یا متصرف را نداشته باشد، تنها به مجازات جرم ماده ۶۶۳ همین قانون محکوم می­گردد./ت