نظریه شماره 7/97/1916 مورخ 1397/06/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۷/۱۹۱۶
شماره پرونده	۱۶۰۵-۱/۱۸۶-۹۶
تاریخ نظریه	۱۳۹۷/۰۶/۲۷

استعلام: در پرونده ای بازپرس با صالح دانستن خود در جرمی قرار تامین خواسته در راستای مواد ۱۰۷ تا ۱۱۰ قانون آئین دادرسی کیفری صادر و متهم به آن اعتراض . به دادگاه کیفری دو ارسال می شود دادگاه با بررسی اوراق و محتویات پرونده به این نتیجه می رسد که محل وقوع جرم در شهرستان دیگری می باشد بر خلاف نظر بازپرس که خود را صالح می داند حال آیا دادگاه بایستی قرار تامین خواسته را بدلیل عدم صلاحیت نداشتن صلاحیت رسیدگی به اصل جرم نقض و به دادسرا اعاده نماید و یا بدون در نظر گرفتن بحث صلاحیت صرفا بررسی نموده که تامین خواسته از لحاظ شرایط قانونی صحیح صادر شده یا خیر؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مستفاد از مواد ۱۰۷ و ۱۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ این است که قرار تأمین خواسته صادره از سوی بازپرس یک اقدام احتیاطی و تأمینی است و رسیدگی دادگاه کیفری نسبت به اعتراض متهم به قرار تأمین خواسته صادره از سوی بازپرس با لحاظ مواد ۱۱۷، ۲۷۰ و ۲۷۱ این قانون منصرف از ورود در صلاحیت محلی بازپرس و قرارهای نهایی (نظیر منع تعقیب) است و لذا در فرض سوال دادگاه یاد شده باید فارغ از صلاحیت یا عدم صلاحیت محلی بازپرس، نسبت به ورود ماهوی به اعتراض مطروحه اقدام و نفیا یا اثباتا اظهارنظر نماید.