نظریه شماره 7/97/2385 مورخ 1398/04/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۷/۲۳۸۵
شماره پرونده	۹۷-۱۶۸-۲۳۸۵
تاریخ نظریه	۱۳۹۸/۰۴/۱۸

نظریه شماره ۷/۹۷/۲۳۸۵ مورخ ۱۳۹۸/۰۴/۱۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: الف: مقصود از «مدت معین» مذکور در ماده ۲۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، تعیین موعد قضایی مشخص (بر اساس روز، هفته و ماه) است. مقنن در ماده ۲۴۸ قانون یاد شده، برای منع خروج متهم از کشور موضوع بند «ث» ماده ۲۴۷ قانون پیش گفته، مدت شش ماه با امکان تمدید آن را پیش بینی کرده است، اما برای دیگر بندهای این ماده موعدی تعیین نکرده و آن را به مقام قضایی محول نموده است. بدیهی است با توجه رویکرد اتخاذ شده از سوی مقنن در ماده ۲۴۸ قانون مذکور و لزوم سرعت در انجام تحقیقات مقدماتی، باید به مدت زمان ضروری اکتفا شود.

ب: با عنایت به اصل ۲۲ قانون اساسی و مواد ۴ و ۱۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، منظور از بند «پ» ماده ۲۴۷ قانون یاد شده، منع متهم از فعالیت های مرتبط با جرم ارتکابی است و نه تعلیق یا انفصال کارمند یا وکیل یا کارشناس رسمی از شغل خود و یا آماده به خدمت نمودن کارمند. بنابراین، در فرض سؤال به منظور اجرای قرار نظارت قضایی نسبت به کارمند دولت باید شرایط کار متهم را به نحوی تغییر داد که در فعالیت های مرتبط با جرم ادامه خدمت ندهد، و در خصوص وکلا و کارشناسان رسمی که به عنوان متهم در خصوص آن ها قرار نظارت قضایی صادر می شود، ممنوعیت از فعالیت شغلی در حد امکان باید به فعالیت هایی محدود شود که جرم ارتکابی با آن نوع از فعالیت مرتبط است