نظریه شماره 7/97/2685 مورخ 1397/11/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۷/۲۶۸۵
شماره پرونده	۹۷-۱۸۶/۱-۲۶۸۵
تاریخ نظریه	۱۳۹۷/۱۱/۲۳

نظریه شماره ۷/۹۷/۲۶۸۵ مورخ ۱۳۹۷/۱۱/۲۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: مستفاد از مواد ۴۹۴، ۵۰۱ و صدر ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ با الحاقات و اصلاحات بعدی این است که، اصل بر "لازم الاجرا بودن آراء قطعی" است و "تعویق و توقف اجرای احکام لازم الاجرا" امری استثنایی و محدود به مواردی است که قانونگذار مشخص می نماید (نظیر مواد ۴۷۸، ۵۰۳، ۵۰۴، ۵۲۲، تبصره ۲ ماده ۴۰۶)، و مطابق ماده ۵۴۴ قانون موصوف و ماده ۲۱۶ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، "احکام حدود طبق مقررات مربوط اجراء می شود"، بر همین اساس در فرض سؤال که ناظر به صدر تبصره ۱ ماده ۱۵۰ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ (امکان اجرای حکم حد بر مجنون، در فرضی که جنون حادث پس از صدور حکم قطعی) است با عنایت به ماده ۵ آیین نامه نحوه اجرای احکام قصاص، رجم، قتل، صلب، اعدام و شلاق مصوب ۱۳۸۲، «عروض جنون بر محکوم مانع اجرای حد نیست» و حکم موضوع ماده ۵۰۳ قانون آیین دادرسی کیفری که ناظر به «جرایم تعزیری» است، قابل تسری به جرایم موجب حد (که اصولاً از حیث اجراء، مطابق احکام مربوط به خود اجراء می شوند) نیست.