نظریه شماره 879/95/7 مورخ 1395/04/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۸۷۹/۹۵/۷
شماره پرونده	۵۹-۷۲۱/۱-۷۶
تاریخ نظریه	۱۳۹۵/۰۴/۱۴

نظریه شماره ۸۷۹/۹۵/۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۴/۱۴ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: گرچه قانون اعسار مصوب ۱۳۱۳ از جمله ماده ۲۴ آن به موجب ماده ۲۹ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی ۱۳۹۴ نسخ شده است، ولی علت حکم قانونگذار مقرر در ماده ۵۰۷ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی ۱۳۷۹، در خصوص حضوری بودن حکم راجع به اعسار از پرداخت هزینه دادرسی، ویژگی خاص دعوای اعسار است که مدعی آن در حقیقت مدعی وضعیتی خاص در اوضاع مالی خود است و نه مدعی حقی علیه خوانده این دعوا (و حتی در مواردی که دین بلاعوض باشد، برابر ماده ۷ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی ۱۳۹۴، بار اثبات بر عهده خوانده دعوای اعسار می باشد). بنابراین، صدور حکم غیابی در خصوص مطلق دعوای اعسار، اعم از اعسار از هزینه دادرسی و اعسار از محکوم به، فاقد مصداق است و این حکم در هر حال حضوری است.