ماده ۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' در اجرای [[اصل ۱۷۳ قانون اساسی|اصل یکصد و هفتاد و سوم (۱۷۳) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] به منظور رسیدگی به [[شکایت|شکایات]]، [[تظلّمات]] و اعتراضات مردم نسبت به مأموران، واحدها و [[آیین‌نامه‌|آیین‌نامه‌های]] دولتی خلاف [[قانون]] یا شرع یا خارج از حدود اختیارات مقام تصویب کننده، [[دیوان عدالت اداری]] که در این قانون به اختصار «دیوان» نامیده می‌شود زیر نظر رئیس [[قوه قضاییه|قوه قضائیه]] تشکیل می‌گردد.

مستفاد از ماده‌ی فوق، هدف از تأسیس دیوان عدالت اداری رسیدگی به شکایات، تظلمات و اعتراضات مردم نسبت به مأموران، واحدها یا آیین نامه‌های اداری و احقاق حقوق آن‌هاست. نکته‌ی دیگر آن که دیوان به عنوان بخشی از [[قوه قضاییه|قوه قضائیه]] دارای تشکیلات وسیعی است که می‌تواند از هر جهت [[قوه مجریه]] را به محاکمه بکشاند. این اقتدار دولت را از [[مصونیت]] خارج و حق تظلم و دادخواهی را به مردم اعطا می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3821596|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref>

دیوان عدالت اداری یک [[دادگاه]] تخصصی است که به دعوای مردم علیه دولت رسیدگی می‌کند. رسیدگی به [[دعوای اداری|دعاوی اداری]]، امری تخصصی است و باید ارزان باشد و با سرعت انجام شود. همچنین، شایان ذکر است که دیوان عدالت اداری در تهران مستقر است و تعداد شعب آن، به پیشنهاد رئیس قوه قضائیه و تابع [[دادرسی]] خاص و ویژه است. نکته مهم دیگر این است که دعوای دولت علیه مردم در دیوان عدالت اداری قابل رسیدگی نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مقدمه علم حقوق (کلیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1283856|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=محمدرضا|نام خانوادگی۲=معین|چاپ=1}}</ref>