ماده ۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' در اجرای [[اصل ۱۷۳ قانون اساسی|اصل یکصد و هفتاد و سوم (۱۷۳) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] به منظور رسیدگی به [[شکایت|شکایات]]، [[تظلّمات]] و اعتراضات مردم نسبت به مأموران، واحدها و [[آیین‌نامه‌|آیین‌نامه‌های]] دولتی خلاف [[قانون]] یا [[شرع]] یا خارج از حدود اختیارات مقام تصویب کننده، [[دیوان عدالت اداری]] که در این قانون به اختصار «[[دیوان عدالت اداری|دیوان]]» نامیده می‌شود زیر نظر رئیس [[قوه قضاییه|قوه قضائیه]] تشکیل می‌گردد.

[[دیوان عدالت اداری]] یک [[دادگاه]] تخصصی است که به دعوای مردم علیه [[دولت]] رسیدگی می‌کند. رسیدگی به [[دعوای اداری|دعاوی اداری]]، امری تخصصی است و باید ارزان باشد و با سرعت انجام شود. همچنین، شایان ذکر است که دیوان عدالت اداری در تهران مستقر است و تعداد شعب آن، به پیشنهاد رئیس [[قوه قضاییه|قوه قضائیه]] و تابع [[دادرسی]] خاص و ویژه است. نکته مهم دیگر این است که دعوای دولت علیه مردم در دیوان عدالت اداری قابل رسیدگی نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مقدمه علم حقوق (کلیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1283856|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=محمدرضا|نام خانوادگی۲=معین|چاپ=1}}</ref>