ماده ۱۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' [[هزینه دادرسی]] در شعب بدوی دیوان، یکصد هزار (۱۰۰.۰۰۰)ریال و در شعب تجدیدنظر دویست هزار (۲۰۰.۰۰۰)ریال است.

تبصره - مبلغ مذکور در این ماده به تناسب نرخ تورم اعلام شده به وسیله [[بانک مرکزی جمهوری اسلامی]] ایران هر سه سال یک   بار به پیشنهاد رئیس دیوان و تایید رئیس قوه قضائیه و تصویب هیات وزیران قابل تعدیل می باشد.

هزینه های دادرسی به عنوان یکی از خسارات ناشی از طرح دعوا از ناحیه [[خواهان]] قابلیت مطالبه داشته و در محاکم دادگستری به آن حکم داده می شود اما در [[دیوان عدالت اداری]] مطالبه چنین هزینه ای به لحاظ قلیل بودن آن از خوانده مطرح نبوده و موضوع حکم قرار نمی گیرد. مهم ترین اثر منفی که معافیت از هزینه های دادرسی دارد این است که مانع طرح دعاوی واهی و بی اساس در دیوان نمی شود و اشخاص با استفاده از این معافیت هر دعوای را جنبه واقعی می بخشند و در دیوان طرح می نمایند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح و تحلیل قانون دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3209040|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=دلاوری|چاپ=1}}</ref>  

{{پانویس}}{{پانویس}}{{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}}

[[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]]

[[رده:چگونگی تعدیل هزینه های دادرسی در دیوان عدالت اداری]]