ماده ۱۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' [[هزینه دادرسی]] در شعب بدوی دیوان، یکصد هزار (۱۰۰٫۰۰۰)ریال و در شعب تجدیدنظر دویست هزار (۲۰۰٫۰۰۰)ریال است.

تبصره - مبلغ مذکور در این ماده به تناسب نرخ تورم اعلام شده به وسیله [[بانک مرکزی جمهوری اسلامی]] ایران هر سه سال یک بار به پیشنهاد رئیس دیوان و تأیید رئیس قوه قضائیه و تصویب هیئت وزیران قابل تعدیل می‌باشد.

هزینه‌های دادرسی به عنوان یکی از خسارات ناشی از طرح دعوا از ناحیه [[خواهان]] قابلیت مطالبه داشته و در محاکم دادگستری به آن حکم داده می‌شود اما در [[دیوان عدالت اداری]] مطالبه چنین هزینه ای به لحاظ قلیل بودن آن از خوانده مطرح نبوده و موضوع حکم قرار نمی‌گیرد. مهم‌ترین اثر منفی که معافیت از هزینه‌های دادرسی دارد این است که مانع طرح دعاوی واهی و بی اساس در دیوان نمی‌شود و اشخاص با استفاده از این معافیت هر دعوای را جنبه واقعی می‌بخشند و در دیوان طرح می‌نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح و تحلیل قانون دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3209040|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=دلاوری|چاپ=1}}</ref>