ماده ۳۴ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

منع از خروج اتباع ایران از کشور مستلزم ابطال گذرنامه و ممنوعیت از درخواست مجدد است.

در صورتی که دادگاه به عنوان مجازات تکمیلی مندرج در [[ماده 23 قانون مجازات اسلامی|بند ح ماده 23]] به ممنوعیت خروج از کشور حکم دهد، دادسرا به نیروی انتظامی دستور ابطال گذرنامه را صادر میکند و تا پایان مدت محکومیت به درخواست مجدد صدور گذرنامه ترتیب اثر داده نمیشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 (کتاب نخست) (حقوق جزای عمومی کلیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4360520|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=عدالتخواه|چاپ=1}}</ref> علاوه بر این ماده منع خروج از کشور به عنوان [[قرار تأمین کیفری]] نیز در [[ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 188 قانون آیین دادرسی کیفری]] پیش بینی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3627264|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>

[[ماده 23 قانون مجازات اسلامی|بند ح ماده 23 قانون مجازات اسلامی]]

[[ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 188 قانون آیین دادرسی کیفری]]