قصاص چشم: تفاوت میان نسخه‌ها

چه جانی یک چشم و چه دو چشم کسی را کور کند یا درآورد، اگر فقط یک چشم داشته باشد، همان یک چشم را باید قصاص نمود، اما اگر این اقدام منتهی به پرداخت دیه شود، در خصوص دو چشم، دو دیه و در خصوص یک چشم نیز یک دیه پرداخت میشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=712220|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>

برخی از فقها معتقدند به موجب آیات قرآن، '''قصاص چشم''' ثابت است و اگر جانی یک چشم و [[مجنی علیه]] دو چشم داشته باشد حتی اگر در نهایت، جانی کور شود نیز قصاص اعمال می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4023864|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref>مستند فقهی این ماده را باید روایتی از امام صادق (ع) دانست، منتهی عده ای این روایت را ضعیف دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709972|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همچنین [[اجماع]] در خصوص امکان قصاص فرد تک چشمی که [[عمد|عمدا]] چشم فردی سالم را کور کند یا در آورد، وجود دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1939172|صفحه=|نام۱=هوشنگ|نام خانوادگی۱=شامبیاتی|چاپ=1}}</ref>

==در رویه قضایی==

به موجب رأی شماره 297_1370/5/7 صادره از شعبه 12 [[دیوان عالی کشور]]: اگر چه [[دادگاه بدوی]] رأی به قصاص چشم چپ [[محکوم علیه]] را صادر کرده است، اما از آنجا که لازم است در قصاص جرح تساوی و مماثله رعایت شده و ممکن باشد و نیز بیم [[تلف]] جانی یا زیان متصور نباشد، رأی فوق [[نقض رأی|نقض]] می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد سوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6280304|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref>

به موجب [[ماده ۴۰۳ قانون مجازات اسلامی]]: «اگر شخصی که دارای دو چشم است، چشم کسی را که فقط یک چشم دارد، درآورد یا آن را کور کند، مجنی علیه می‌ تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند و نصف [[دیه کامل]] را هم دریافت دارد یا از قصاص یک چشم مرتکب منصرف شود و دیه کامل بگیرد مگر اینکه مجنی علیه یک چشم خود را قبلاً در اثر قصاص یا [[جنایت|جنایتی]] که استحقاق دیه آن را داشته است، از دست داده باشد، که در این‌ صورت می‌ تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند و یا با [[رضایت]] مرتکب، نصف دیه کامل را دریافت نماید.»

برخی معتقدند در دو حالت، گرفتن [[دیه چشم]] ممنوع می باشد: حالت نخست، مربوط به زمانی است که چشم اول مجنی علیه به موجب جنایتی که خود وی پیشتر مرتکب شده است قصاص شده باشد، حالت دوم نیز مربوط به زمانی است که مجنی علیه چشم نخست خود را در راستای جنایتی که علیه وی واقع شده و استحقاق اخذ دیه را داشته و دیه را اخذ نموده یا جانی را [[گذشت شاکی|عفو]] کرده، از دست داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354420|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref>

=== عدم تاثیر علم یا جهل مرتکب نسبت به وضعیت خاص مجنی علیه ===

در اعمال این ماده، [[علم|آگاهی]] یا [[جهل|نا آگاهی]] مرتکب نسبت به یک چشم داشتن فرد مجنی علیه لازم نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354416|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref>

در این خصوص به طور کلی چند نظریه مطرح شده است: 1- مجنی علیه، حق قصاص هر دو چشم جانی را دارد. 2- مجنی علیه، حق قصاص یک چشم جانی را دارد ولی مستحق دیه نمی باشد. 3- علاوه بر قصاص یک چشم، باید قائل به پرداخت دیه نیز بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709984|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>

مستند فقهی و شرعی این ماده را عده ای روایتی از امام صادق (ع) می دانند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709980|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>

 

همچنین روایتی در این خصوص وجود دارد که به موجب آن، امیر المؤمنین علی (ع) به مردی که دیگری با سنگی، یک چشم سالم او را کور کرده بود، گفت: «میتوانی یک چشمش را کور کنی و نصف دیه را بگیری. زیرا یک چشم تو به منزله دو چشم می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نشریه دادرسی شماره 16 مهر و آبان 1378|ترجمه=|جلد=|سال=1378|ناشر=سازمان قضایی نیروهای مسلح|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1646864|صفحه=|نام۱=سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>

گروهی از فقها در کتب خود بیان نموده اند که چنانچه کسی با دو چشم، یک چشم دیگری را در بیاورد و کوری کامل او را منجر شود، تنها یک چشم او قصاص میشود و نیز بیان شده است که علاوه بر قصاص، حق اخذ نیمی از دیه را دارد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4023876|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref> چرا که جانی همه قوه بینایی او را از میان برده و منجر به دیه کامل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4023880|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref>

== قصاص چشم سالم در برابر چشم‌ های نامتعارف از لحاظ دید یا شکل ==

مطابق [[ماده ۴۰۵ قانون مجازات اسلامی]]: «چشم سالم، در برابر چشم‌ هایی که از لحاظ دید و یا شکل، [[عرف|متعارف]] نیستند، قصاص می‌ شود.»

عده ای معتقدند که این ماده با شرط سلامت در قصاص اعضاء در تضاد است، چرا که امکان قصاص چشم سالم در برابر چشم ناسالم وجود ندارد، اما در پاسخ به این ایراد گفته شده است که سلامت باید در مقابل عیوب اساسی اعضاء بدن تعریف شود، لذا نامتعارف بودن از لحاظ دید یا شکل را نمی توان معیوب بودن چشم تلقی کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709996|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>

در این خصوص لازم است به بررسی مفهوم برخی از چشم هایی که در عرف، نامتعارف محسوب می شوند، بپردازیم: «اعشی» را شب کور معنی کرده اند و جنایت بر چشم اعشی را موجب قصاص دانسته اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2623844|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref>همچنین جنایت بر «چشم احول» یا کژ چشم بودن مجنی علیه موجب قصاص است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2621392|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref>«چشم اعمش» به معنی چشمی است که دچار چرک و اشک است، جنایت بر این چشم نیز با وجود سالم بودن چشم جانی، موجب قصاص است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2623904|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref> از سوی دیگر «اجهر» به کسی گفته می شود که در روز قادر به دیدن نباشد، جنایت بر این چشم نیز موجب قصاص است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2621052|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref>

{{پانویس }}