ماده ۴۰۹ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۴۰۹ قانون تجارت''' :همین که دین حال شد [[ضامن]] می‌تواند مضمون‌له را به دریافت طلب یا انصراف از [[ضمان]] ملزم کند ولو ضمان موجل باشد.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

بر اساس ماده فوق، حال شدن دین ضامن را محق می کند تا بستانکار را ملزم به اخذ طلب خود کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی قراردادهای ویژه (اشاعه، شرکت مدنی، تقسیم مال مشترک، ودیعه، وکالت، ضمان)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=521000|صفحه=|نام۱=سیدمحمود|نام خانوادگی۱=کاشانی|چاپ=1}}</ref> خواه ضمان حال باشد یا مؤجل.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مسئولیت تضامنی قراردادی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=دانشگاه مفید|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2112232|صفحه=|نام۱=رضاحسین|نام خانوادگی۱=گندمکار|چاپ=1}}</ref>