ماده ۴۰۹ قانون تجارت

ماده ۴۰۹ قانون تجارت: همین که دین حال شد ضامن می‌تواند مضمون‌له را به دریافت طلب یا انصراف از ضمان ملزم کند ولو ضمان موجل باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۰۲ تا ۴۱۱ قانون تجارت

توضیح واژگان

• دین: دین یا بدهی، به معنای وام، قرض و وام مدت دار است. مال کلی ثابت در ذمه یک فرد، به نفع افراد دیگر را که به یکی از اسباب صحیح پدید می‌آید، دین می‌گویند.
• ضامن: ضامن شخصی است که به واسطه‌ی تحقق یکی از اسباب ضمان‌قهری، یا انعقاد ضمان عقدی، دینی بر ذمه‌اش قرار می‌گیرد، ضامن بودن به معنای مسئول بودن است.
• دین حال: دینی است که یا فاقد مدت باشد یا موعد آن سر رسیده و برای طلبکار حق مطالبه ایجاد شده باشد.

نکات تفسیری دکترین ماده 409 قانون تجارت

بر اساس ماده ۴۰۹ قانون تجارت، حال شدن دین ضامن را محق می‌کند تا بستانکار را ملزم به اخذ طلب خود کند. حتی اگر ضمان مؤجل باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 409 قانون تجارت

1. ضامن می‌تواند مضمون‌له را ملزم به دریافت طلب کند.
2. ضامن می‌تواند مضمون‌له را ملزم به انصراف از ضمان کند.
3. ضامن این حق را دارد حتی اگر ضمان موجل باشد.
4. دین باید به حالت حال درآید تا ضامن اقدامات فوق را انجام دهد.

مصادیق و نمونه‌ها

در فرض موافقت حامل برات با تمدید دین، تا انقضای مدت جدید ضامن همچنان مسئول است. اما وی حق دارد حامل را ملزم به دریافت طلب از مضمون عنه یا انصراف از آن کند.