اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی
اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی نام کتابی است از ناصر کاتوزیان که توسط انتشارات دادگستر به چاپ رسیده‌است.
| نویسنده(ها) | ناصر کاتوزیان |
|---|---|
| کشور | ایران مکان ناشر فارسی: تهران |
| زبان | فارسی |
| ناشر | انتشارات دادگستر |
| شمار صفحات | 381 |
محتوای کتاب
کتاب اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی در ۴ فصل تدوین گردیده‌است:
- فصل اول: در این فصل نویسنده به بیان کلیات پیرامون موضوع نظیر: ماهیت، مفهوم و مبانی اعتبار حکم، آثار و نتایج امر قضاوت شده و … می‌پردازد.
- فصل دوم: ایجاد اعتبار امر قضاوت شده. در این فصل اعتبار رای قضایی، رای قطعی و منطوق رای مورد بررسی قرار می‌گیرد.
- فصل سوم: در این فصل شروط استناد به قاعده نسبی بودن اعتبار امر قضاوت شده مورد مطالعه قرار می‌گیرند مانند: شرط اتحاد اصحاب دعوا، اتحاد موضوع، اتحاد سبب و …
- فصل چهارم: پژوهشگر در این فصل اعتبار امر قضاوت شده در حقوق اسلام را مورد پژوهش قرار داده‌است.[۱]
بخشی از کتاب
نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب می‌نویسند:
«برای تأمین درستی رأی، قوانین آیین دادرسی چاره‌های گوناگون اندیشیده‌اند و راه‌های مختلفی جهت تجدید رسیدگی و بازرسی اعمال قضات باز کرده‌اند. ولی، به هر حال باید روزی فرا رسد که دعوی پایان پذیرد و آخرین رأی اعلام شود.
مهمترین هدفی که قانونگذاران از وضع قواعد آبین دادرسی داشته‌اند، در مرحله نخست جلوگیری از ایجاد اختلاف و پس از آن فصل سریع خصومت بوده‌است. تا آنجا که گاه در قوانین مذهبی نیز به این منظور توجه خاص شده و دادرس ناچار گردیده‌است که مطابق دلایل دو طرف حکومت کند؛ هرچند که نتیجه آن با اطلاع ویژه او موافق نباشد.
علت این توجه خاص را گذشته از جهات گوناگون فلسفی و اخلاقی، باید در زیان‌های اقتصادی و اجتماعی دعوی جستجو کرد؛ اداره درست هیچ جامعه متمدنی جز با همکاری و صمیمیت اعضای آن امکان ندارد. صلح و تعاون رمز پایداری و استواری هر قوم است. به همین جهت تسریع در حل و فصل دعاوی و جلوگیری از تجدید آنها، در شمار لوازم زندگی اجتماعی است و ارتباط نزدیک با نظم عمومی دارد.»[۲]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ناصر کاتوزیان. اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی. چاپ 5. میزان، 1376. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652588
- ↑ ناصر کاتوزیان. اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی. چاپ 5. میزان، 1376. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652592