انعقاد قرارداد از طریق سیستم هوشمند رایانه ای

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
انعقاد قرارداد از طریق سیستم هوشمند رایانه ای
عنوانانعقاد قرارداد از طریق سیستم هوشمند رایانه ای
رشتهحقوق خصوصی
دانشجوسیمین صادقی
استاد راهنماابراهیم عبدی پور
استاد مشاورسیدحسن وحدتی شبیری
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۹۲
دانشگاهدانشگاه قم



انعقاد قرارداد از طریق سیستم هوشمند رایانه ای عنوان پایان نامه ای است که توسط سیمین صادقی، با راهنمایی ابراهیم عبدی پور و با مشاوره سیدحسن وحدتی شبیری در سال ۱۳۹۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه قم دفاع گردید.

چکیده

تجارت الکترونیکی به سرعت در حال توسعه است. فناوری نوین، برنامه های رایانه ای پیشرفته که موسوم به سیستم هوشمند رایانه ای هستند را قادر به انعقاد قراردادهای الکترونیکی به طور مستقل و بدون دخالت انسان نموده است و موجب شده است تا توجه بسیاری از نویسندگان حقوقی و تنظیم کنندگان کنوانسیون های بین المللی به این امر مهم جلب گردد. این سیستم قادر است که به طور خودمختار و صرفا براساس دانش و هوش تعبیه شده در درون خود نسبت به ایجاب و قبول و تعیین شرایط قراردادی اقدام کند. سیوال اساسی که از جهت حقوقی می توان مطرح نمود این است که آیا قراردادهای منعقد شده توسط چنین سیستمی، صحیح و معتبر تلقی می شوند؟ در تحلیل و تبیین از چنین سامانه ی هوشمندی و اعتبار قرارداد منعقده توسط این سیستم، برخی آن را صرفا یک ابزار اعلام اراده همانند تلفن و فاکس تفسیر نموده اند و خودشان را از ایرادات مطرح شده رها ساخته اند. برخی دیگر سامانه ی هوشمند را نماینده یا وکیل کاربر دانسته اند و در نهایت گروه سومی هم برای سامانه، یک ماهیت ویژه و خاص قایل شده و اعطای شخصیت حقوقی برای سامانه را ضروری دانسته اند. این پژوهش، ضمن بررسی این مهم، صحت و اعتبار تشکیل قراردادهای الکترونیکی توسط سیستم های هوشمند رایانه ای را از منظر حقوق خارجی و حقوق ایران و با در نظر گرفتن مبانی فقهی و مقررات موضوعه از جمله قانون تجارت الکترونیک ایران، تبیین می نماید.

کلیدواژه ها

  • قرارداد الکترونیکی
  • قرارداد الکترونیکی
  • نمایندگی
  • سیستم هوشمند
  • تشکیل قرارداد
  • قرارداد
  • سیستم هوشمند
  • تجارت الکترونیکی
  • نمایندگی
  • اینترنت
  • پایگاه داده ها