تبیین مقتضای ذات عقد نکاح و معیار تشخیص آن

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
تبیین مقتضای ذات عقد نکاح و معیار تشخیص آن
عنوانتبیین مقتضای ذات عقد نکاح و معیار تشخیص آن
رشتهحقوق خصوصی
دانشجوسعید خداویسی
استاد راهنمامحمدعلی انصاری پور
استاد مشاورحسن جعفری تبار
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۹۶
دانشگاهدانشگاه تهران



تبیین مقتضای ذات عقد نکاح و معیار تشخیص آن عنوان پایان نامه ای است که توسط سعید خداویسی، با راهنمایی محمدعلی انصاری پور و با مشاوره حسن جعفری تبار در سال ۱۳۹۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

چکیده

پایبندی به شروط واجب و لازم است اما وقتی که شرطی خلاف مقتضای ذات عقد باشد طرفین ملتزم به آن نیستند و چنین شرطی علاوه بر این که باطل است سبب بطلان عقد نیز می شود. یکی از صور مخالفت شرط با مقتضای ذات عقد، مخالفت شرط با غرض اصلی عقد است. فقهای امامیه و همچنین علمای علم حقوق در خصوص اینکه غرض اصلی از عقد نکاح چیست، یکسان نمی اندیشند. گروهی غرض اصلی عقد نکاح را روابط جنسی می دانند و گروهی دیگر استیلاد، و در نهایت گروه سومی تشکیل خانواده را غرض اصلی عقد نکاح می دانند. این اختلاف آرا ناشی از برداشت های متفاوت از مقتضای ذات عقد نکاح است. برای تشخیص و شناسایی مقتضای ذات عقد معیار های متفاوتی از سوی فقها و حقوق دانان ارایه شده است اما هریک از این معیار ها و ضوابط ایرادات خاص خود را دارد که قابل بررسی است. از همین رو بایستی پذیرفت که برای دستیابی به مقتضای ذات عقد باید داوری همه ی این ضوابط و معیارها را مد نظر قرار داد. ضمن در نظر گرفتن موارد فوق این نتیجه حاصل می شود که غرض اصلی عقد نکاح زوجیت و تشکیل خانواده است و روابط جنسی و استیلاد با وجود اینکه دارای اهمیت هستند و اغراض مهمی محسوب می شوند اما غرض اصلی عقد نکاح نیستند.

کلیدواژه ها

  • شرط
  • مقتضای ذات عقد نکاح
  • غرض اصلی
  • نکاح
  • روابط جنسی
  • استیلاد