دیه ترقوه

مواد 655 تا 657 قانون مجازات اسلامی (1392)، در خصوص دیه ترقوه می باشد.

«ترقوه» هر یک از استخوان باریک بالای قفسه سینه است. ترقوه را استخوانی افقی و خوابیده موجود بر روی ریشه گردن و متصل کننده اندام فوقانی به تنه می دانند که مانع از سقوط شانه با سمت پایین و جلو می شود.

دیه قطع و از بین بردن ترقوه

در قانون

ماده ۶۵۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)، در خصوص دیه قطع و از بین ‌بردن دو استخوان ترقوه می باشد، این ماده را از نمونه موادی دانسته اند که در آن دیه عضو مورد نظر به طور خاص مشخص شده است، از آنجا که ترقوه نیز در بدن دارای دو استخوان است، لذا طبق قاعده باید دارای دیه کامل باشد.

در فقه

مستند فقهی تعیین دیه ترقوه را روایاتی از حضرت علی (ع) دانسته اند.

در فرض از بین بردن و قطع ترقوه، دیه کامل برای آن از سوی برخی از فقها تعیین شده است، در این خصوص تفاوتی میان ترقوه زن و مرد نمی باشد.

برخی از فقها در ترقوه، قائل به حکومت هستند.

دیه شکستن ترقوه

در قانون

ماده ۶۵۶ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)، در خصوص حکم شکستن هر یک از استخوان های ترقوه و دیه آن در دو فرض درمان بدون عیب، و درمان نشدن آن می باشد.

برخی بیان داشته اند که اگر یکی از دو ترقوه بعد از شکستن درمان شود، موجب چهل دینار دیه می باشد، این مبلغ را معادل هشت نفر شتر در نظر گرفته اند، اما در فرض درمان نشدن یا معیوب ماندن، دیه ای معادل صد شتر را موجب می گردد.

در فقه

مستند شرعی این ماده، روایتی از حضرت علی (ع) است.

گروهی از فقها بیان نموده اند که دیه شکستن دو ترقوه، معادل دیه خون بها است، همچنین دیه شکستن هر کدام از دو استخوان را در فرض شکستن و امکان شکسته بندی و رفع عیب ، معادل چهل دینار دانسته اند، ، گروهی نیز در شکستن ترقوه قائل به حکومت اند.

دیه ترک خوردن، موضحه، در رفتگی و سوراخ شدن ترقوه

در قانون

ماده ۶۵۷ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲) در خصوص دیه موارد فوق می باشد.

در فقه

حکم ماده فوق، مستند به روایتی در کتاب ظریف می باشد.

گروهی از فقها، دیه ترک خوردن ترقوه را معادل 32 دینار و دیه برآمدگی پیدا کردن استخوان آن را 25 دینار دانسته اند، همچنین در خصوص سوراخ شدن استخوان ترقوه، 10 دینار دیه در نظر گرفته شده است.

در خصوص حکم این ماده، برخی از فقها، قائل به ارش می باشند.