ماده ۳۹ قانون دریایی

ماده ۳۹ قانون دریایی: مدت مرور زمان

الف - دارنده حقوق ممتاز چنانچه ظرف مدت یک سال در مقام استیفاء حقوق ممتاز بر نیایید حق امتیاز خود را از دست خواهد داد. در مورد  مطالبات ناشی از تهیه مایحتاج کشتی مندرج در بند ۵ ماده ۲۹ مدت مزبور شش ماه است.

ب - شروع مدت مذکور به ترتیب ذیل است:

۱ - در مورد حق الزحمه مربوط به کمک و نجات در دریا از روزیست که عملیات مربوط به آن خاتمه می یابد.

۲ - در مورد خسارت ناشی از تصادم و سایر سوانح و آسیب جسمانی از روزیست که خسارت وارد شده است.

۳ - در مورد فقدان یا خسارات محمولات و اثاث از روزیست که محمولات یا اثاث تحویل داده شده و یا بایستی تحویل داده شده باشد.

۴ - در مورد تعمیر و تهیه مایحتاج کشتی و سایر موارد پیش بینی شده در بند ۵ ماده ۲۹ از روزی است که طلب ایجاد شده است.

۵ - در سایر موارد از روزی است که دین از لحاظ مدت و جهات دیگر قابل مطالبه باشد.

ج - تقاضای مساعده یا وجه علی الحساب از طرف کارکنان کشتی مندرج در بند ۲ ماده ۲۹ تابع حکم این ماده نیست و قابل مطالبه تلقی نمی شود.

د - هرگاه توقیف کشتی در دریای ساحلی کشوری که اقامتگاه یا مرکز عملیات مدعی است مقدور نباشد دادگاه می تواند مهلت های فوق را از روز ایجاد طلب حداکثر برای مدت سه سال تمدید نماید.

ه - حق رجحان نسبت به کرایه حمل کشتی تا زمانی ممکن است که کرایه وصول نشده یا وجوه آن در ید فرمانده یا نمایندگان مالک کشتی باشد. نسبت به ملحقات کرایه حمل نیز به همین ترتیب عمل خواهد شد.