ماده 3 قانون صدور چک مصوب 1344

ماده ۳ قانون صدور چک مصوب ۱۳۴۴ مصوب ۱۳۴۴,۰۳,۰۴: صادرکننده چک وقتی حق صدور چک دارد که معادل مبلغ آن در بانک محال علیه محل ( نقد یا اعتبار) داشته باشد و نباید تمام یا قسمتی از وجهی را که باعتبار آن چک صادر کرده بصورتی از بانک خارج نماید یا دستور عدم پرداخت وجه چکی را که صادر کرده ببانک بدهد و نیز نباید چک را بصورتی تنظیم نماید که بانک بعللی از قبیل عدم مطابقت امضاء یا قلم خوردگی در متن چک یا اختلاف در مندرجات چک و امثال آن از پرداخت وجه چک خودداری نماید.

هر گاه در متن چک شرطی برای پرداخت ذکر شده باشد بانک بآن شرط ترتیب اثر نخواهد داد. در صورتیکه چک گم یا سرقت شود و یا بنحوی از مجعول بودن آن اطلاع حاصل شود بانک بتقاضای صادرکننده یا دارنده چک بر حسب مورد از پرداخت وجه خودداری می کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی