ماده 30 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری: تفاوت میان نسخه‌ها

در تعریف موافقتنامه تریپس از علامت تجاری، «علامت تجاری، هرگونه علامت یا ترکیبی از علائم است که بتواند کالاها یا خدمات یک فعالیت را از کالاها و یا خدمات فعالیت های دیگر متمایز گرداند.» <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5229732|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref> امروزه، در اکثر کشورهای صنعتی، از جمله در بند سوم ماده 1-711 قانون مالکیت فکری و صنعتی فرانسه، [[علامت صوتی|علائم صوتی]] به عنوان علامت تجاری، صنعتی یا خدماتی پذیرفته شده اند. اما در قانون ایران از علائم صوتی حمایتی به عمل نیامده است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت فکری (جلد دوم) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3905324|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=1}}</ref>

علامت تجاری برای مالک آن ایجاد حق انحصاری می کند، ولی علامت جمعی و [[علامت تاییدی|تأییدی]]، برای مالکش حق انحصاری ایجاد نمی کند، بلکه فقط مصرف کنندگان می توانند از آن بهره ببرند. لذا قابل نقل و انتقال هم نمی باشند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5169916|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref>

[[شرکت تجاری|شرکت ها]]، علاوه بر دارا بودن علائم تجاری که تمایزبخش کالاها و خدمات آنها از رقبایشان است، می توانند نام تجاری نیز داشته باشند. درواقع نام تجاری، برای تمایز یک شرکت از دیگری به کار می رود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5165808|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref> برخلاف علائم جمعی و تاییدی، نام تجاری، تحت شرایطی، قابل [[انتقال|واگذاری]] است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت فکری (جلد دوم) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3902764|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=1}}</ref>

به دلیل خصوصیت تمایزبخشی علائم تجاری، استفاده از اسامی عام برای یک علامت تجاری ممنوع است؛ زیرا منجر به زوال وصف تمایزبخشی علامت تجاری می شود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت صنعتی در فضای سایبر (دوره حقوق فناوری اطلاعات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3596244|صفحه=|نام۱=حمیدرضا|نام خانوادگی۱=اصلانی|چاپ=1}}</ref> همچنین علامت تجاری، به موجب قانون ایران، لزوما باید قابل رویت باشد؛ و لذا از آنچه که رویت نمی شود (نظیر بو و صوت)، حمایت صورت نمی گیرد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت صنعتی در فضای سایبر (دوره حقوق فناوری اطلاعات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3596212|صفحه=|نام۱=حمیدرضا|نام خانوادگی۱=اصلانی|چاپ=1}}</ref>

[[ماده 30 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری|در بند الف این ماده]] آمده که [[علامت‌ تجاری|علامت]] یعنی هر نشان قابل رؤیتی که بتواند کالاها یا خدمات [[شخص حقیقی|اشخاص حقیقی]] یا [[شخص حقوقی|حقوقی]] را از هم متمایز سازد. لازم به ذکر است که در بحث [[علامت خدمت|علائم خدمات]]، با توجه به اینکه هر خدمتی قابل فروش یا عرضه برای فروش نمی باشد، همه علائم خدمات نیز نمی توانند مورد حمایت قانون باشند. در واقع تنها آن دسته از علائم خدماتی قابل حمایت مادی بوده که مربوط به خدمات قابل فروش باشند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت صنعتی در فضای سایبر (دوره حقوق فناوری اطلاعات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3597228|صفحه=|نام۱=حمیدرضا|نام خانوادگی۱=اصلانی|چاپ=1}}</ref> همچنین منظور از علامت در این ماده، [[علامت تجاری مشهور|علائم مشهور]] نمی باشد. چرا که در رابطه با علائم تجاری مشهور، نظام حمایتی خاص وجود دارد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حمایت از مالکیت فکری در سازمان جهانی تجارت و حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3337284|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|چاپ=2}}</ref>