ماده 293 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 293 قانون امور حسبی''': هر گاه کسی که [[وصیت نامه]] نزد او است خارج از مقر [[دادگاه]] بخش مذکور فوق می تواند وصیت نامه را به دادگاه محل خود تسلیم نماید و آن دادگاه مکلف است فورا وصیت نامه را به دادگاه بخش نامبرده بفرستد.

 

* [[ماده 292 قانون امور حسبی]]

وصیت نامه: [[سند|سندی]] است [[سند رسمی|رسمی]] یا عادی که در آن [[وصیت]] به [[مال]] و یا [[وصیت]] عهدی را نوشته باشند. اگر این سند فاقد مشخصات وصیت نامه های خود نوشت و رسمی و سری باشد در مراجع رسمی مقبول نیست مگر این که [[ورثه]] موصی به صحت وصیت اقرار کرده باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649756|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

دادگاه: مرجعی است که به تجویز [[قانون]] برای رسیدگی به شکایات و [[دعوا|دعاوی]] [[امور حسبی]] تشکیل می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6405480|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref>

ماده 293 [[قانون امور حسبی]] جهت تسهیل در تحویل [[وصیت نامه]] نزد اشخاصی به امانت گذاشته شده به دادگاه صلاحیت دار می باشد. بنابراین اگرشخصی که وصیت نامه مطابق مقررات پیش گفته شده نزد وی به امانت گذاشته شده خارج از مقر دادگاه صلاحیت دار برای رسیدگی به امور راجع به ترکه متوفی باشددر این صورت امانت دار می تواند وصیت مذکور را به دادگاه محل اقامت خود تسلیم نماید و آن دادگاه نیز مکلف است وصیت نامه را فورا برای دادگاه صلاحیت دار بفرستد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649940|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref>