اصل صلاحیت در صلاحیت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اصل صلاحیت در صلاحیت''': این اصل بدین معنا است که مرجع [[داوری]] صلاحیت دارد قلمرو صلاحیت خویش را تعیین کند. تا قبل از تصویب قانون جدید داوری تجاری بین‌المللی، این اصل در مقررات [[آیین دادرسی مدنی]] درباره‌ی داوری غایب بود. در نتیجه، اعمال آن توسط مراجع داوری با تردید مواجه می‌شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون داوری تجاری بین المللی ایران همسو با قانون نمونه داوری آنسیترال|ترجمه=|جلد=|سال=|ناشر=مجله حقوقی- نشریه دفتر خدمات حقوقی بین المللی شماره 23 - پاییز و زمستان 1377|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5069636|صفحه=|نام۱=سیدجمال|نام خانوادگی۱=سیفی|چاپ=}}</ref>

[[ماده ۱۶ قانون داوری تجاری بین المللی|ماده 16 قانون داوری تجاری بین المللی]]، بیانگر این اصل مهم است. این اصل در قوانین کشورهای بسیاری پذیرفته شده است. همچنین، اینطور بیان شده است که به موجب اصل مزبور، این مرجع داوری است که صلاحیت دارد در صلاحیت خودش اظهارنظر نماید. بنابراین، نیازی نیست که دادگاه ابتدا صلاحیت [[داور]] را بررسی نماید. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مقدمه ای بر حقوق و رویه داوری|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5211064|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=کاکاوند|چاپ=1}}</ref> این امر در رویه‌ی داوری بین‌المللی نیز پذیرفته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مقدمه ای بر حقوق و رویه داوری|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5207088|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=کاکاوند|چاپ=1}}</ref>

 

* [[ماده ۱۶ قانون داوری تجاری بین المللی|ماده 16 قانون داوری تجاری بین المللی]]