ماده 27 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

در خصوص امکان [[اعاده دادرسی]] در خصوص امور حسبی باید توجه داشت در تصمیمی که دادگاه به عنوان ناظر بر [[حقوق عمومی]] و سرپرست و مشاور متقاضیان می‌گیرد، اصولاً از اعتبار امر قضاوت شده استفاده نمی‌کند، زیرا در امور حسبی هیچ‌گاه دعوایی وجود ندارد تا بتوان گفت دادرسی برای فصل آن حکومت کرده‌است به همین جهت، تصمیم دادگاه تنها شکل و صورت حکم را دارد و از نظر ماهوی به اعمال اداری دولت شبیه تر است. از این رو تصمیمات حسبی را می‌توان به تصمیمات قطعی و آؤاء قابل تجدیدنظر تقسیم نمود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1974544|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=5}}</ref> البته مطابق ماده ۲۷ قانون امور حسبی قابلیت تجدیدنظر تصمیمات دادگاه در امور حسبی خلاف قاعده است. البته این بدان معنا نیست که خود دادگاه صادرکننده رای از تصمیمش نتواند عدول کند بلکه منظور این است که تصمیم قابل تجدیدنظر در مراجع بالاتر نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اعاده دادرسی (در آیین دادرسی مدنی ایران و فرانسه)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2128388|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>

== منابع ==