رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره دادگاه صالح در دعاوی ناشی از قراردادها: تفاوت میان نسخه‌ها

" در خصوص دادخواست خواهان اقای ا. ب. د. فرزند م. با وکالت اقای ن. گ. بطرفیت خواندگان اقایان ۱- ا. ب. با وکالت اقای س. غ. ا. -۲- م. م. فرزند ع. با وکالت پ. ف. -۳- ع. ب. فرزند م. -۴- م. ر. ب. به خواسته مطالبه مبلغ ۳۴۱/۵۰۰/۰۰۰ ریال به انضمام سایر خسارات قانونی وارده وخسارت تاخیر تادیه و تا اجرای کامل حکم بدین شرح که وکیل خواهان در دادخواست تقدیمی بیان داشته که خواندگان با توجه به دلایل و ابرازی ( بارنامه ) مبلغ خواسته را بابت کرایه کامیون کشنده fh به شماره *۳۱ به موکل اینجانب مدیون بوده ( خوانده ردیف اول فرستنده دوم ضامن و تحویل گیرنده و سوم راننده که از پرداخت ان خودداری می نمایند و تقاضای محکومیت خواندگان به پرداخت مبلغ مذکور است. حال دادگاه نظر به جامع اوراق و محتویات پرونده توجها نظر به اینکه قبل از ورود به ماهیت از لحاظ شلکی با توجه به اینکه دعوا خواهان مطالبه مال منقول ( وجه نقد ) ناشی از قرار داد می باشد. که حسب مواد [[ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی|۱۱]] -[[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی|۱۳ قانون ایین دادرسی مدنی]] دادگاه صلاحیت رسیدگی به موضوع را دارند ۱- دادگاه محل اقامت خوانده یا خواندگان -۲- دادگاه محل انعقاد قرار داد -۳- دادگاه محل اجرای قرار داد که مانحن فیه سه دادگاه مذکور که صلاحیبت دارند در *می باشند که صرفا محل اقامتگاه دو نفر از خواندگان در *می باشد. و صرف نظر از اینکه با توجه به اینکه حسب ماده ۱۶ قانون ایین دادرسی مدنی در صورت تعدد خواندگان و متفاوت بودن محل اقامتگاه انان خواهان می تواند در محل اقامتگاه هر کدام از خواندگان که بخواهد طرح دعوا کند و با توجه به اینکه وکیل خواهان اقرار نموده که بار توسط راننده تحویل مقصد شده و خواندگان پول کرایه را پرداخت ننموده اند. فلذا دعوا اصلا متوجه راننده نبوده و صرفا مشارالیه را بدین جهت طرف دعوا قرار داده که بتواند در اصل اقامتگاه خواهان طرح دعوا نماید. و این موضوع مورد ایراد وکیل احدی از خواندگان نیز قرار گرفته ، لذا از لحاظ شکلی ایراد مذکور وارد دانسته نسبت به خوانده ردیف سوم با توجه به عدم توجه دعوا مستندا به بند ۴ ماده ۸۴ ناظر به [[ماده ۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۸۹ قانون اییین دادرسی مدنی]] قرار رد دعوا صادر واعلام می نماید. و نسبت به سایر خواندگان با توجه به اینکه این دادگاه صلاحیت ندارد. و دادگاه کرمان و قصر شیرین صلاحیت رسیدگی به موضوع را دارند لذا با نفی صلاحیت از خود مستندا به بند ۴ ماده ۸۴ ناظر به [[ماده ۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۸۹ قانون ایین دادرسی مدنی]] وهمچنین مواد [[ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی|۱۱]]-[[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی|۱۳]]-[[ماده ۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی|۲۶]]-[[ماده ۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی|۹۷]] قانون مذکور قرار عدم صلاحیت به شایستگی دادگاه عمومی حقوقی شهرستان قصر شیرین صادرو اعلام می نماید. قرار صادره حضوری و در خصوص قرار رد دعوا ظرف بیست روز قابل اعتراض در دادگاه تجدید نظر *می باشد. قرار عدم صلاحیت قطعی می باشد. "