محدودیت های محتوایی پخش برنامه های ماهواره ای از منظر حقوق بین الملل: تفاوت میان نسخه‌ها

==چکیده==

به جرات می توان گفت که رادیو تلویزیون همچنان موثرترین، گسترده ترین و در دسترس ترین رسانه در جهان محسوب میشود و ماهواره های پخش مستقیم، اهمیت این رسانه را در ارایه پیام به مردم سراسر گیتی در زمانی واحد دو چندان کرده است. همین نقش بی بدیل در هدایت افکار عمومی و تاثیر مستقیم و محوری در زندگی روزانه مخاطبین موجب شده است تا جامعه بین المللی و همه کشورها با نظام های حقوقی و سیاسی متفاوت، علیرغم باور جدی به جریان آزاد اطلاعات و بنیادین دانستن آزادی بیان، به یک همگرایی دست یافته و رادیو تلویزیون را متمایز از دیگر رسانه ها دانسته و ممنوعیت ها و محدودیت های قابل تاملی برای سازمانهای پخش در ارایه برنامه های رادیو تلویزیونی به مخاطبین قایل شوند. از جمله مواردی که با وجود تکثر اجتناب ناپذیر و قابل درک در نظم حقوقی کشورهای مختلف به عنوان محدویتهای مشترک در چارچوب نظام حقوق بین الملل شکل گرفته عبارت است از تبلیغات جنگ افروزانه، ترویج خشونت و تروریسم، مداخله در امور داخلی کشورها، پخش برنامه های محرک ارتکاب جرایم بین المللی، نقض حریم خصوصی، نقض حقوق مالکیت معنوی، توهین به ادیان و برنامه های مخل تربیت کودکان به ویژه هرزه نگاری. هرچند در مورد حدود و ثغور دقیق بعضی از مصادیق گفته شده در سطح جهانی وفاق عام پدید نیامده است، ولی با توجه به اینکه تشابه و همگرایی قابل توجهی بین قوانین ملی کشورها با یکدیگر و با مقررات بین المللی در این زمینه وجود دارد، تشکیل یک کنوانسیون بین المللی برای حفاظت از مخاطبین و مسیولیت کشورها در قبال محتوای مضر برنامه های تلویزیونی ضروری می نماید.