انتخاب شیوه جبران خسارت ناشی از نقض قرارداد؛ مطالعه تطبیقی در حقوق ایران کامن لا و اسناد تجاری بین المللی: تفاوت میان نسخه‌ها

==چکیده==

بعد از نقض قرارداد شیوه های جبرانی متعددی پیش روی زیان دیده خواهد بود. در مفهوم انتخاب شیوه می توان گفت انتخاب شیوه جبران نقض قرارداد، به معنای برگزیدن از بین دو یا چند شیوه جبرانی است که در آنِ واحد برای خواهان (زیان دیده از نقض قرارداد) فراهم می باشد. انتخاب ابتدایا امری باطنی و درونی است، اما برای اثر گذاری باید به نحوی اعلام و اجرا شود. انتخاب نیازی به قصد انشاء نخواهد داشت اما باید با علم و اراده کامل صورت گیرد. بنابراین در حالتی که انتخاب از روی اشتباه بوده و یا انتخاب کننده به دلایلی مانند اکراه، فاقد رضا و به دلیل اجبار، فاقد قصد بوده باشد، انتخابی صورت نمی گیرد. به لحاظ ماهیت، انتخاب شیوه جبرانی یک حق محسوب شده و در زمره وقایع حقوقی قرار می گیرد. نحوه انتخاب می تواند بدون اقامه دعوا باشد یا آن که خواهان اقامه دعوا کرده و همراه با تقدیم دادخواست باشد. اجرای حق انتخاب، به لحاظ زمانی با محدودیت هایی روبه رو خواهد بود. هم از منظر حقوق ایران و هم حقوق کامن لا و اسناد بین المللی می توان بین برخی از شیوه های جبران نقض قرارداد، سلسله مراتب (ترتیب) را مشاهده نمود که می توان از آن به ترتیب طولی و عرضی یاد نمود. جمع شیوه های جبران با دو شرط ممکن خواهد بود. ناسازگار نبودن شیوه های جبرانی و فقدان جبران مضاعف. این مبنا با لحاظ برخی تفاوت ها در نظام حقوقی ایران، کامن لا و اسناد بین المللی وجود دارد.