ماده ۵۵۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

*{{زیتونی|[[ماده ۵۵۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|مشاهده ماده قبلی]]}}

*{{زیتونی|[[ماده ۵۵۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|مشاهده ماده بعدی]]}}

[[عنصر مادی]] این جرم، شامل استفاده از لباس های رسمی یا متحد الشکل ماموران کشور های بیگانه به نحو غیر مجاز است، بدین معنا که کشور مورد نظر و یا دولت ایران، اجازه ی استفاده از این علائم را نداده باشد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390424|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> البته برخی معتقدند که صرف اجازه دولت بیگانه کافیست<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668168|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> و در این فرض، حتی اگر عمل منجر به اختلال در نظم عمومی شود، جرم موضوع این ماده محقق نخواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668172|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> سه شرط برای تحقق جرم فوق، در این ماده لحاظ شده که عبارتند از: علنی بودن، غیرمجاز بودن و اختلال در نظم عمومی، بدیهی است که با فقدان هر یک از این شرایط، جرم، محقق نمی شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668164|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> به لحاظ [[عنصر معنوی]] نیز مرتکب باید علاوه بر [[سونیت عام|سوء نیت عام]] ([[علم]] و [[عمد]] در ارتکاب جرم)، دارای [[سو نیت خاص|سوء نیت خاص]] جهت سوء استفاده از اشیای مزبور نیز باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390428|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

به موجب نظریه 5097/7_1377/12/9 نظم عمومی در قوانین و مقررات موضوعه جمهوری اسلامی ایران تعریف نشده است و تشخیص آن با توجه به عرف بر عهده مراجع قضایی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6280516|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref>

== مواد مرتبط ==

[[ماده 556 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 556 قانون مجازات اسلامی تعزیرات مصوب 1375]] (در خصوص استفاده از نشان ها و علائم ایرانی)

[[ماده 127 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب 1382]]