ماده ۴۳۴ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۴۳۴ قانون مجازات اسلامی''': هرگاه کسی فردی را که مرتکب [[جنایت عمد|جنایت عمدی]] شده است فراری دهد‌ به تحویل وی الزام می‌ شود. اگر در موارد [[قتل]] و [[جنایت بر عضو]] که منجر به [[قطع عضو|قطع]] یا [[نقص عضو]] یا از بین رفتن یکی از [[منافع]] آن شده است، [[بازداشت]] فراری ‌دهنده مؤثر در حضور مرتکب یا الزام فراری‌ دهنده به احضار مرتکب باشد، دادگاه باید با درخواست صاحب [[حق قصاص]] تا زمان دستگیری مرتکب، فراری‌ دهنده را بازداشت کند. اگر مرتکب پیش از دستگیری بمیرد یا دستگیری وی [[تعذر|متعذر]] شود یا صاحب حق قصاص [[رضایت]] دهد، فراری ‌دهنده آزاد می ‌شود و صاحب حق قصاص در همه موارد [[قصاص نفس]] و [[قصاص عضو|عضو]]، می ‌تواند در صورت فوت مرتکب یا تعذر دستگیری او، [[دیه]] را از [[مال|اموال]] وی یا فراری ‌دهنده بگیرد. فراری‌ دهنده می‌ تواند پس از پرداخت دیه برای دریافت آن به مرتکب رجوع کند.

== توضیح واژگان ==

عبارت « فراری دهد» به معنی از بین بردن و قطع کردن تسلط [[ولی دم|اولیاء دم]] بر جانی است، به طوری که این انقطاع تسلط، مستند به فعل فراری دهنده باشد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص- صدمات جسمانی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=728344|صفحه=|نام۱=محمدهادی|نام خانوادگی۱=صادقی|چاپ=18}}</ref> این عبارت نشانگر لزوم [[مباشرت]] فرد در امر فراری دادن بوده و صرف مساعدت یا تسهیل در فرار را در بر نمی گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354372|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref>