ماده ۵۵۳ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۵۵۳ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)''': هر کس شخصی را که قانوناً دستگیر شده و [[فرار]] کرده یا کسی را که متهم است به ارتکاب جرمی و قانوناً امر به دستگیری او شده است ‌[[اخفا|مخفی]] کند یا وسایل فرار او را فراهم کند به ترتیب ذیل مجازات خواهد شد:  

چنانچه کسی که فرار کرده محکوم به [[اعدام]] یا [[رجم]] یا [[صلب]] یا [[قصاص نفس]] و [[قصاص عضو|اطراف]] و یا [[قطع ید]] بوده مجازات مخفی‌ کننده یا کمک ‌کننده او در فرار،‌ حبس از یک تا سه سال است و اگر محکوم به [[حبس ابد|حبس دائم]] یا متهم به جرمی بود که مجازات آن اعدام یا صلب است محکوم به شش ماه تا دو سال حبس‌ خواهد شد و در سایر حالات مجازات مرتکب یک ماه تا یک سال حبس خواهد بود.  

سابقاَ قانونگذار در [[ماده ۱۲۳ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴|ماده 123 قانون مجازات عمومی مصوب 1304]]، مخفی کردن شخص فراری را مورد جرم انگاری قرار داده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=717208|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>

مرتکب این جرم میتواند فرد عادی یا [[مستخدم دولت|مستخدم]] و [[مامورین دولت|مامور دولت]] باشد، در فرضی که مامور دولت مرتکب این رفتار شده حسب مورد میتواند مشمول این ماده یا [[ماده ۵۵۰ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 550]] ([[غفلت|اهمال]] در دستگیری متهم) قرار گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جلد سوم) (جرایم بر ضد مصالح عمومی کشور شامل جرایم امنیتی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاق و عفت عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1506924|صفحه=|نام۱=هوشنگ|نام خانوادگی۱=شامبیاتی|چاپ=9}}</ref> [[عنصر معنوی]] این جرم شامل [[سوءنیت عام]] (اطلاع از فراری بودن) است و [[سو نیت خاص|سوءنیت خاص]] یعنی «قصد فراری دادن یا مخفی کردن»، برای تحقق جرم موضوع این ماده، شرط نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=389132|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> برای برخورداری از معافیت مندرج در تبصره این ماده نیز تحقق دو شرط ضروری است: 1- احراز اینکه فرد مخفی کننده یا فراری دهنده یقین به بی گناهی شخص داشته 2- اثبات بی گناهی و صدور حکم [[برائت]] در دادگاه.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=389144|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

[[اداره حقوقی قوه قضائیه]] در نظریه مشورتی شماره 7/6290 مورخ 69/11/30 بیان داشته: «رسیدگی به اتهام فراری یا پناه دادن مجرمان یا متهمان در جرائم مربوط به [[قاچاق]] یا [[مواد مخدر]] از مصادیق قاچاق یا [[جرم|بزه]] های مربوط به مواد مخدر نبوده و در صلاحیت [[دادگاه عمومی]] خواهد بود.»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668064|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref>

[[ماده 554 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|تبصره ماده 554 قانون مجازات اسلامی تعزیرات]]

[[ماده 21 قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 1376]]

[[ماده 22 قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 1376]]