ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری''':تحقیق و بازجویی از شهود و مطلعان قبل از رسیدگی در دادگاه، غیرعلنی است.

غیر علنی بودن را نباید با سری بودن هم معنا دانست. مقصود از غیر علنی بودن آن است که بجز متهم، شاکی، وکلای آن‌ها، کارشناسان و شهود و مطلعین و سایر افرادی که حضور آن‌ها لازم دانسته شده‌است، دیگر افراد حق حضور در تحقیقات مقدماتی را ندارند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرایند دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3886540|صفحه=|نام۱=بهروز|نام خانوادگی۱=جوانمرد|چاپ=1}}</ref> البته عده ای معتقدند شهادت شهود علاوه بر غیر علنی بودن باید سری نیز باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484472|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref>

رسیدگی در دادسرا با ید به صورت سری، غیر علنی و غیر ترافعی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دادستان در ترازوی حقوق بشر و شهروندی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3669376|صفحه=|نام۱=محمدصالح|نام خانوادگی۱=نقره کار|چاپ=1}}</ref> این ماده مبتنی بر اصول پذیرفته شده نظام‌های تفتیشی است که به موجب آن تحقیقات باید غیر علنی باشند. این امر البته اختصاص به شهادت شهود نداشته و امور دیگر نظیر بازجویی از متهم و شاکی و دیگر امور را نیز در بر می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484464|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> این امر همچنین باعث می‌شود که شهود و مطلعین بدون واهمه اطلاعات خود را در میان بپذارند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحقیقات قضایی در قتل|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=بهنامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3467240|صفحه=|نام۱=نوراله|نام خانوادگی۱=عزیزمحمدی|چاپ=1}}</ref>

غیر علنی بودن تحقیقات از ویژگی‌های تفتیشی بودن تحقیقات مقدماتی است که به اقتضای آن باید تحقیقات از شهود نیز به صورت غیر علنی صورت گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692592|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> عده ای از ظاهر این ماده چنین برداشت کرده‌اند که شهادت شاهد باید به صورت شفاهی بوده و نوشتن آن مجاز نیست. اما این استنباط فاقد ایراد نیست. چرا که اتفاقاً شهادت کتبی از شهادت شفاهی دقیق تر بوده و امکان انکار آن وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484468|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref>