ماده ۶۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۶۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری:'''(الحاقي 08/07/1393) در شرايط زير سامانه ‎ هاي رايانه ‎ اي يا مخابراتي توقيف مي شوند :  

الف ـ داده ‎ هاي ذخيره شده به سهولت در دسترس نباشد يا حجم زيادي داشته باشد .  

ب ـ تفتيش و تجزيه و تحليل داده ‎ ها بدون سامانه سخت ‎ افزاري امكان ‎ پذير نباشد .  

پ ـ متصرف قانوني سامانه رضايت داده باشد .  

ت ـ تصويربرداري از داده ‎ ها به لحاظ فني امكان ‎ پذير نباشد .  

ث ـ تفتيش در محل باعث آسيب داده ها شود.

*{{زیتونی|[[ماده ۶۷۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}}

*{{زیتونی|[[ماده ۶۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}}

داده های مجرمانه که موضوع این ماده می باشد معمولا در فضای سایبری ذخیره می شوند نه فضای سامانه رایانه ای. چرا که ذخیره داده ها در فضای رایانه ای ممکن است برای مجرمین دردسر ساز باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون جرایم رایانه ای|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3231744|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=الهی منش|نام۲=ابوالفضل|نام خانوادگی۲=سدره نشین|چاپ=2}}</ref>  

اما ماده فوق به شیوه ای حصری موارد امکان توقیف داده های ذخیره شده در سیستم های رایانه ای را مشخص کرده است. این موارد عبارتند از:

 

 

 

 

5- ورود آسیب به داده ها در صورت تفتیش آن ها در محل <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فصلنامه دیدگاه های حقوقی شماره 48 زمستان 1388|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=دانشکده علوم قضایی و خدمات اداری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=624164|صفحه=|نام۱=دانشکده علوم قضائی| خدمات اداری|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>

با توجه به این که توقیف داده ها و سامانه های رایانه ای و مخابراتی شیوه ای شدید تر از تفتیش آن ها بوده و حتی ممکن است منجر به تعرض به حریم خصوصی افراد شود، از همین روی لازم است مواردی که توقیف داده ها را لازم میکند به صورت حصری مشخص شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحقیقات مقدماتی در جرایم سایبری|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1514184|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=زندی|چاپ=1}}</ref>